Alain Resnais

Francuski reżyser filmów dokumentalnych i fabularnych. Nie ukończył studiów filmowych na IDHEC-u, pracę w kinematografii zaczynał jako montażysta, w 1948 zadebiutował dokumentem “Van Gogh”, którym zdobył Oscara w swojej kategorii. Do najważniejszych filmów w dorobku należy dokument o obozie zagłady Auschwitz, „Noc i mgła” (1955, Prix Jean Vigo). Począwszy od 1959 realizuje filmy fabularne, łamiące tradycyjne formuły narracyjne, zakładające poszukiwania sposobów ukazania życia wewnętrznego człowieka. Już debiut, „Hiroszima, moja miłość” (1959, nagroda BAFTA, nominacja do Oscara), okazał się nowatorskim objawieniem, jednym z kamieni milowych francuskiej Nowej Fali, podobnie jak „Zeszłego roku w Marienbadzie” (1960, Złoty Lew w Wenecji). Z razu Resnais konfrontował postawy swoich bohaterów z aktualnymi wydarzeniami politycznymi („Wojna się skończyła” 1966, Prix Delluc, „Stavisky” 1974), by z czasem skupić się na relacjach międzyludzkich i pastiszach popularnych gatunków („Opatrzność” 1977, siedem Cesarów, w tym za reżyserię, „Wujaszek z Ameryki” 1980, nagroda jury w Cannes, „Smoking/No Smoking” 1994, Srebrny Niedźwiedź w Berlinie, „Tę piosenkę znamy” 1997, siedem Cesarów, w tym dla filmu roku, „Prywatne lęki w miejscach publicznych” 2006, Srebrny Niedźwiedź w Wenecji). W 1995 z okazji stulecia kina nagrodzony Złotym Lwem w Wenecji, w 2009 podobną nagrodę przyznał mu festiwal w Cannes.