Portal
SFP
ZAPA
Kino Kultura
Studio Munka
Magazyn Filmowy
Stara Łaźnia
PKMW
Irena Choryńska
URODZONA: 07 październik 1926, Zagożdżon
ZMARŁA: 25 wrzesień 2010 w wieku 83 lat, Wrocław
Członkini Stowarzyszenia Filmowców Polskich
Filmografia
MONTAŻ (44)
1988
Dotknięci
Montaż
1987
Pociąg do Hollywood
Montaż
1987
Zero życia
Montaż
1986
Rykowisko
Montaż
1985
Ognisty Anioł
Montaż
1985
Sezon na bażanty
Montaż
1985
Daleki dystans
Montaż
1984
Remis
Montaż
1984
Jajo
Montaż
1983
Dzień kolibra
Montaż
1982
Odwet
Montaż
1981
Dreszcze
Montaż
1980
Głosy
Montaż
1980
Olimpiada 40
Montaż
1980
Ukryty w słońcu
Montaż
1979
Kung-fu
Montaż
1979
Zmory
Montaż
1977
Indeks. Życie i twórczość Józefa M.
Montaż
1977
Zdjęcia próbne
Montaż
1976
Przepraszam, czy tu biją?
Montaż
1975
Grzech Antoniego Grudy
Montaż
1975
Lis
Montaż
1975
Egzekucja w zoo
Montaż
1974
Jej portret
Montaż
1974
Złoto
Montaż
1974
Telefon
Montaż
1974
Strzał
Montaż
1973
Dziewczyna i gołębie
Montaż
1972
Motyle
Montaż
1972
Rewizja osobista
Montaż
1972
Kaprysy Łazarza
Montaż
1970
Prom
Montaż
1970
Prom
Montaż
1969
Sąsiedzi
Montaż
1969
Sól ziemi czarnej
Montaż
1967
Skok
Montaż
1966
Ktokolwiek wie...
Montaż
1965
Salto
Montaż
1965
Wolny strzelec
Montaż
1964
"Awatar", czyli zamiana dusz
Montaż
1964
Upał
Montaż
1963
Milczenie
Montaż
1961
Ludzie z pociągu
Montaż
1961
Tarpany
Montaż
DŹWIĘK (1)
1990
Zakład
Dźwięk
Opis
Polska montażystka filmowa. Zmontowała dziesiątki filmów, wśród nich wiele niezwykle ważnych dla powojennej polskiej kinematografii. Początki jej pracy w montażu to czas polskiej szkoły filmowej. Terminowała w montażowni „Popiołu i diamentu”(1958) Andrzeja Wajdy. Jak mówi laureatka Nagrody SFP w 2007 roku, gdyby miała przeżyć życie jeszcze raz , chciałaby poświęcić się tej samej pracy, choć montaż był pracą ciężką.
Większość swojego życia spędziła we Wrocławiu, gdzie po wojnie pracowała najpierw w Okręgowym Zakładzie Kin, a następnie w Wytwórni Filmów Fabularnych, z którą związana była wiele lat.
Montowała filmy, w których objawił się talent Kazimierza Kutza- „Nikt nie woła” i „Ludzi z pociągu”. Współpraca z reżyserem trwała także później - w 1969 przy „Soli ziemi czarnej” i dwa lata później przy „Perle w koronie”. W międzyczasie montażystka zmierzyła się z jednym z największych wyzwań w swojej karierze- „Saltem” (1965) Tadeusza Konwickiego. Znakomite efekty tej pracy elektryzują widza do dziś. Pozostaje w pamięci jedna z najsłynniejszych scen w historii polskiego kina, kiedy dyrygowani przez Cybulskiego mieszkańcy widmowego miasteczka tańczą tytułowe salto.
Kiedy od pracy montażysty zależy w znacznej mierze poetycka siła obrazu, potrzebna jest niemal przyjacielska więź między montażystą a reżyserem. Tak właśnie Irena Choryńska wspomina współpracę z Tadeuszem Konwickim, a także z Wojciechem Marczewskim. W 1978 pracowali nad „Zmorami”, dwa lata później powstały „Dreszcze”- sugestywny obraz, pełen onirycznych, niepokojących scen. W 1981 za montaż „Dreszczy” i „Głosów” Janusza Kijowskiego Irena Choryńska otrzymała nagrodę na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdańsku.
Przez lata dzieliła się swoim wieloletnim doświadczeniem z początkującymi reżyserami, realizującymi swoje filmy we wrocławskiej Wytwórni Filmów Fabularnych. Montowała debiutancki „Indeks” Janusza Kijowskiego (1977), „Yesterday” (1984) i „Pociąg do Hollywood” (1987) Piwowarskiego czy debiut Teresy Kotlarczyk „Zakład”(1989). O swojej pracy mówi z satysfakcją, mimo niedocenianego faktu, że to montażysta pracując z reżyserem od pierwszych dni zdjęciowych ponosi odpowiedzialność za to, by dobry materiał zdjęciowy stał się jeszcze lepszy w ramach struktury całego filmu.
Otrzymała Srebrny Krzyż Zasługi w 1975 roku. Była Członkinią Stowarzyszenia Filmowców Polskich.
Większość swojego życia spędziła we Wrocławiu, gdzie po wojnie pracowała najpierw w Okręgowym Zakładzie Kin, a następnie w Wytwórni Filmów Fabularnych, z którą związana była wiele lat.
Montowała filmy, w których objawił się talent Kazimierza Kutza- „Nikt nie woła” i „Ludzi z pociągu”. Współpraca z reżyserem trwała także później - w 1969 przy „Soli ziemi czarnej” i dwa lata później przy „Perle w koronie”. W międzyczasie montażystka zmierzyła się z jednym z największych wyzwań w swojej karierze- „Saltem” (1965) Tadeusza Konwickiego. Znakomite efekty tej pracy elektryzują widza do dziś. Pozostaje w pamięci jedna z najsłynniejszych scen w historii polskiego kina, kiedy dyrygowani przez Cybulskiego mieszkańcy widmowego miasteczka tańczą tytułowe salto.
Kiedy od pracy montażysty zależy w znacznej mierze poetycka siła obrazu, potrzebna jest niemal przyjacielska więź między montażystą a reżyserem. Tak właśnie Irena Choryńska wspomina współpracę z Tadeuszem Konwickim, a także z Wojciechem Marczewskim. W 1978 pracowali nad „Zmorami”, dwa lata później powstały „Dreszcze”- sugestywny obraz, pełen onirycznych, niepokojących scen. W 1981 za montaż „Dreszczy” i „Głosów” Janusza Kijowskiego Irena Choryńska otrzymała nagrodę na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdańsku.
Przez lata dzieliła się swoim wieloletnim doświadczeniem z początkującymi reżyserami, realizującymi swoje filmy we wrocławskiej Wytwórni Filmów Fabularnych. Montowała debiutancki „Indeks” Janusza Kijowskiego (1977), „Yesterday” (1984) i „Pociąg do Hollywood” (1987) Piwowarskiego czy debiut Teresy Kotlarczyk „Zakład”(1989). O swojej pracy mówi z satysfakcją, mimo niedocenianego faktu, że to montażysta pracując z reżyserem od pierwszych dni zdjęciowych ponosi odpowiedzialność za to, by dobry materiał zdjęciowy stał się jeszcze lepszy w ramach struktury całego filmu.
Otrzymała Srebrny Krzyż Zasługi w 1975 roku. Była Członkinią Stowarzyszenia Filmowców Polskich.
opis redakcji
Copyright © by Stowarzyszenie Filmowców Polskich 2002 - 2024