Portal
SFP
ZAPA
Kino Kultura
Studio Munka
Magazyn Filmowy
Stara Łaźnia
PKMW
Anna Górna-Zając
URODZONA: 08 luty 1944, Mińsk Mazowiecki
ZMARŁA: 13 styczeń 2021 w wieku 76 lat, Warszawa
Członkini Stowarzyszenia Filmowców Polskich
Filmografia
PION REŻYSERSKI (26)
2001
Bliscy a dalecy
Reżyser
1998
Pan Tadeusz, czyli matecznik
Reżyser
1997
Piękno ocalone
Reżyser
1995
Zobaczyć Kilimandżaro
Reżyser
1994
Tyle jest muzyki
Reżyser
1991
Aby przypodobać się cieniowi
Reżyser
1990
Zmęczeni dyktaturą
Reżyser
1988
Operacja Bieszczady
Reżyser
1987
Poza muzyką
Reżyser
1985
Maciej Prus. Zrozumieć "Dziady"
Reżyser
1981
Stowarzyszenie teatralne "Gardzienice"
Reżyser
1981
Sowarzyszenie Teatralne "Gardzienice"
Reżyser
1980
Tylko tyle
Reżyser
1979
Lekcja władzy
Reżyser
1977
Za tą górą czeka jesień
Reżyser
1977
Rolnicy mówią
Reżyser
1977
A za tą górą czeka jesień
Reżyser
1977
Przychodzimy, odchodzimy...Czyli Piwnica Pod Baranami
Reżyser
1976
Do schyłku dnia
Reżyser
1975
Najważniejsza sprawa
Reżyser
1971
Korkociąg
Współpraca
1971
Na torach
Współpraca
1971
W Andrychowie
Współpraca
1968
Świt
Reżyser
1968
Wspólny pokój
Reżyser
1965
Dwa roczniki
Współpraca
SCENARIUSZ (21)
2001
Bliscy a dalecy
Scenariusz
1998
Pan Tadeusz, czyli matecznik
Scenariusz
1997
Piękno ocalone
Scenariusz
1994
Tyle jest muzyki
Scenariusz
1990
Zmęczeni dyktaturą
Scenariusz
1988
Operacja Bieszczady
Scenariusz
1988
Gloria Victis
Scenariusz
1987
Poza muzyką
Scenariusz
1985
Maciej Prus. Zrozumieć "Dziady"
Scenariusz
1983
Bieszczady
Scenariusz
1981
Stowarzyszenie teatralne "Gardzienice"
Scenariusz
1981
I zaczęli mówić chłopi...
Scenariusz
1981
Sowarzyszenie Teatralne "Gardzienice"
Scenariusz
1980
Tylko tyle
Scenariusz
1979
Lekcja władzy
Scenariusz
1977
Za tą górą czeka jesień
Scenariusz
1977
Rolnicy mówią
Scenariusz
1977
A za tą górą czeka jesień
Scenariusz
1977
Przychodzimy, odchodzimy...Czyli Piwnica Pod Baranami
Scenariusz
1976
Do schyłku dnia
Scenariusz
1975
Najważniejsza sprawa
Scenariusz
MONTAŻ (1)
1965
Pilot Station
Montaż
Opis
Anna Górna Zając jest absolwentką Wydziału Reżyserii łódzkiej Szkoły Filmowej (1970), Lubek skończył istniejące przy tej uczelni Studium Scenariuszowe, dziesięć lat później. Podczas studiów współpracowała ze świetnymi operatorami, m.in. Stanisławem Latałło („Wspólny pokój”, 1988) i Jackiem Petryckim („Świt”, 1968), a po ich zakończeniu filmowego fachu uczyła się w praktyce na planie głośnych dokumentów, m.in. „Konsul i inni” (1970) Krzysztofa Gradowskiego, „Na torach” (1971) Bohdana Kosińskiego i „Korkociąg” (1971) Marka Piwowskiego.
Wybrała kino dokumentalne, podobnie jak Lubomir Zając, jej życiowy partner. Swój pierwszy wspólny film „Najważniejsza sprawa” (1975) poświęcili młodej pielęgniarce. Większość dokumentów zrealizowali w łódzkiej Wytwórni Filmów Oświatowych, która w latach 70. i 80. ubiegłego wieku – pod wodzą Macieja Łukowskiego – przeżywała swe wspaniałe lata.
Często dzielili się swoim zachwytem, jak choćby w „Do schyłku dnia” (1976), poetyckiej impresji nakręconej w okolicach rozwidlenia Biebrzy i Narwi, „A za tą górą czeka jesień” (1977), zrealizowanej w malowniczym zakątku Beskidu Niskiego, czy w „Pięknie ocalonym” (1997) poświęconym… dawnym portretom trumiennym, dziełom anonimowych mistrzów XVI i XVII stulecia.
W wielu filmach opowiadali o wybitnych artystach. „Maciej Prus. Zrozumieć »Dziady«” (1985) to zapis prób Mickiewiczowskiego dramatu w łódzkim Teatrze im. Stefana Jaracza, „Tyle jest muzyki” (1994) i „Poza muzyką” (1987) poświęcili dwóm pasjom Krzysztofa Pendereckiego – muzyce i ogrodnictwu, w „Aby przypodobać się cieniowi” (1991) rozmawiali ze Zbigniewem Herbertem o Tadeuszu Kantorze. Z częstych wizyt w krakowskim kabarecie zrodził się efektowny dokument „Przychodzimy, odchodzimy… czyli Piwnica pod Baranami” (1977), z teatralnych wizyt – „Stowarzyszenie Teatralne »Gardzienice«” (1981), uhonorowane Srebrnym Smokiem na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Krótkometrażowych w Krakowie (1982).
W ich wspólnym dorobku znajdują się także dokumenty podejmujące ważne sprawy naszej rzeczywistości społeczno-politycznej, m.in. „Rolnicy mówią” (1977), „Lekcja władzy” (1979), „Zmęczeni dyktaturą. Poznań – czerwiec – 1956” (1980). W filmowych podróżach często wyruszali na wschód: w „Panu Tadeuszu, czyli mateczniku” (1998) wędrowali śladami Mickiewiczowskiej epopei, a w swym ostatnim dokumencie „Bliscy a dalecy” (2001) poszukiwali tego, co łączy, ale i dzieli, Polaków i Ukraińców – częściej tego, co łączy.
Wybrała kino dokumentalne, podobnie jak Lubomir Zając, jej życiowy partner. Swój pierwszy wspólny film „Najważniejsza sprawa” (1975) poświęcili młodej pielęgniarce. Większość dokumentów zrealizowali w łódzkiej Wytwórni Filmów Oświatowych, która w latach 70. i 80. ubiegłego wieku – pod wodzą Macieja Łukowskiego – przeżywała swe wspaniałe lata.
Często dzielili się swoim zachwytem, jak choćby w „Do schyłku dnia” (1976), poetyckiej impresji nakręconej w okolicach rozwidlenia Biebrzy i Narwi, „A za tą górą czeka jesień” (1977), zrealizowanej w malowniczym zakątku Beskidu Niskiego, czy w „Pięknie ocalonym” (1997) poświęconym… dawnym portretom trumiennym, dziełom anonimowych mistrzów XVI i XVII stulecia.
W wielu filmach opowiadali o wybitnych artystach. „Maciej Prus. Zrozumieć »Dziady«” (1985) to zapis prób Mickiewiczowskiego dramatu w łódzkim Teatrze im. Stefana Jaracza, „Tyle jest muzyki” (1994) i „Poza muzyką” (1987) poświęcili dwóm pasjom Krzysztofa Pendereckiego – muzyce i ogrodnictwu, w „Aby przypodobać się cieniowi” (1991) rozmawiali ze Zbigniewem Herbertem o Tadeuszu Kantorze. Z częstych wizyt w krakowskim kabarecie zrodził się efektowny dokument „Przychodzimy, odchodzimy… czyli Piwnica pod Baranami” (1977), z teatralnych wizyt – „Stowarzyszenie Teatralne »Gardzienice«” (1981), uhonorowane Srebrnym Smokiem na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Krótkometrażowych w Krakowie (1982).
W ich wspólnym dorobku znajdują się także dokumenty podejmujące ważne sprawy naszej rzeczywistości społeczno-politycznej, m.in. „Rolnicy mówią” (1977), „Lekcja władzy” (1979), „Zmęczeni dyktaturą. Poznań – czerwiec – 1956” (1980). W filmowych podróżach często wyruszali na wschód: w „Panu Tadeuszu, czyli mateczniku” (1998) wędrowali śladami Mickiewiczowskiej epopei, a w swym ostatnim dokumencie „Bliscy a dalecy” (2001) poszukiwali tego, co łączy, ale i dzieli, Polaków i Ukraińców – częściej tego, co łączy.
Jerzy Armata
opis redakcji
Copyright © by Stowarzyszenie Filmowców Polskich 2002 - 2024