Portal
SFP
ZAPA
Kino Kultura
Studio Munka
Magazyn Filmowy
Stara Łaźnia
PKMW
Hal Ashby
Filmografia
PION REŻYSERSKI (14)
1988
Jake's Journey (TV)
Reżyser
1986
8 milionów sposobów, aby umrzeć
Reżyser
1985
Nie wszystko dla miłości
Reżyser
1984
Solo Trans (Wideo)
Reżyser
1982
Szukając wyjścia
Reżyser
1982
Spędźmy tę noc razem
Reżyser
1981
Second-Hand Hearts
Reżyser
1979
Wystarczy być
Reżyser
1978
Powrót do domu
Reżyser
1975
By nie pełzać na kolanach
Reżyser
1975
Szampon
Reżyser
1973
Ostatnie zadanie
Reżyser
1971
Harold i Maude
Reżyser
1970
Właściciel
Reżyser
MONTAŻ (3)
1968
Afera Thomasa Crowna
Montaż
1967
W upalną noc
Montaż
1965
Nieodżałowani
Montaż
AKTOR (2)
1979
Wystarczy być
Mężczyzna w biurze akt w Washington Post (nie
1973
Ostatnie zadanie
Brodaty mężczyzna w barze (nie występuje w na
Opis
Reżyser, montażysta i producent amerykański. Urodził się 2 września 1929 roku w Ogden – zmarł 27 grudnia 1988 roku w Malibu. Zanim zajął się reżyserią, pracował jako montażysta, głównie filmów Normana Jewisona. Za montaż „Rosjanie nadchodzą” („The Russians Are Coming”, 1966) otrzymał oscarową nominację (1967), a za „W upalną noc” („In the Heat of the Night”, 1967) statuetkę Oscara (1968).
Jako reżyser zadebiutował filmem „Właściciel” („The Landlord”, 1970), ale popularność przyniosło mu dopiero „Ostatnie zadanie” („The Last Detail”, 1973), słodko-gorzka historia więźnia i eskortujących go marynarzy, których wspólna podróż okazała się prawdziwą szkołą życia dla całej trójki (3 nominacje do Oscara i 2 do Złotego Globu). Również „Szampon” („Shampoo”, 1975), komedia o przystojnym fryzjerze i zakochanych w nim kobietach, został obsypany nominacjami (po 5 do Oscara i Złotych Globów), a Lee Grant otrzymała Oscara za najlepszą rolę drugoplanową.
Szczytowym osiągnięciem Ashby'ego jest „By nie pełzać na kolanach” („Bound for Glory”), biograficzna opowieść poświęcona znanemu pieśniarzowi folkowemu Woody'emu Guthrie. To także zasługa uhonorowanych Oscarem (1977) zdjęć Haskella Wexlera (druga statuetka przypadła ścieżce dźwiękowej). Dobrą passę kontynuował przejmującym „Powrotem do domu” („Coming Home”, 1978), antywojenną historią miłosną rozgrywającą się w środowisku wietnamskich weteranów (8 nominacji oscarowych przyniosło 3 statuetki – dla Jane Fondy i Jona Voighta za kreacje aktorskie oraz za najlepszy scenariusz oryginalny, 1989; Fonda i Voight dostali także Złote Globy, 1979; Voight ponadto canneńską Złotą Palmę, 1978). W dorobku Ashby'ego na uwagę zasługuje także „Wystarczy być” („Being There”, 1979), ekranizacja powieści Jerzego Kosińskiego, która przyniosła Peterowi Sellersowi Złoty Glob za rolę główną, Melvynowi Douglasowi Oscara za rolę drugoplanową, a Kosińskiemu BAFTĘ za scenariusz. Był perfekcyjnym warsztatowcem, a także jednym z większych humanistów kina amerykańskiego.
Jako reżyser zadebiutował filmem „Właściciel” („The Landlord”, 1970), ale popularność przyniosło mu dopiero „Ostatnie zadanie” („The Last Detail”, 1973), słodko-gorzka historia więźnia i eskortujących go marynarzy, których wspólna podróż okazała się prawdziwą szkołą życia dla całej trójki (3 nominacje do Oscara i 2 do Złotego Globu). Również „Szampon” („Shampoo”, 1975), komedia o przystojnym fryzjerze i zakochanych w nim kobietach, został obsypany nominacjami (po 5 do Oscara i Złotych Globów), a Lee Grant otrzymała Oscara za najlepszą rolę drugoplanową.
Szczytowym osiągnięciem Ashby'ego jest „By nie pełzać na kolanach” („Bound for Glory”), biograficzna opowieść poświęcona znanemu pieśniarzowi folkowemu Woody'emu Guthrie. To także zasługa uhonorowanych Oscarem (1977) zdjęć Haskella Wexlera (druga statuetka przypadła ścieżce dźwiękowej). Dobrą passę kontynuował przejmującym „Powrotem do domu” („Coming Home”, 1978), antywojenną historią miłosną rozgrywającą się w środowisku wietnamskich weteranów (8 nominacji oscarowych przyniosło 3 statuetki – dla Jane Fondy i Jona Voighta za kreacje aktorskie oraz za najlepszy scenariusz oryginalny, 1989; Fonda i Voight dostali także Złote Globy, 1979; Voight ponadto canneńską Złotą Palmę, 1978). W dorobku Ashby'ego na uwagę zasługuje także „Wystarczy być” („Being There”, 1979), ekranizacja powieści Jerzego Kosińskiego, która przyniosła Peterowi Sellersowi Złoty Glob za rolę główną, Melvynowi Douglasowi Oscara za rolę drugoplanową, a Kosińskiemu BAFTĘ za scenariusz. Był perfekcyjnym warsztatowcem, a także jednym z większych humanistów kina amerykańskiego.
JA
opis redakcji
Copyright © by Stowarzyszenie Filmowców Polskich 2002 - 2024