Conrad Veidt

Aktor niemiecki. Podczas I wojny światowej na froncie wschodnim, przeniesiony na tyły trafił do frontowego teatru, co zadecydowało o ostatecznym wyborze zawodu. Po wojnie trafił do zespołu Maksa Reinhardta i jak większość jego kolegów dzielił czas między scenę i plan filmowy. Na ekranie zadebiutował w 1916, ale rozgłos i pozycję gwiazdy przyniosła mu rola somnambulika Cezara w filmie „Gabinet doktora Caligari” (1920) Roberta Wiene. Rola w „Studencie z Pragi” (1926) Henrika Galeena zaowocowała zaproszeniem do Hollywood, gdzie wystąpił między innymi w ekranizacji powieści Victora Hugo „Człowiek, który się śmieje” (1928) Paula Leni. Mio pochlebnych recenzji wrócił jednak do Niemiec, by wystąpić w pierwszym tamtejszym filmie dźwiękowym „Das Land Ohne Frauen” (1929) Carmine’a Gallone. Po dojściu Hitlera do władzy Veidt wraz z żoną opuścił Niemcy, by zamieszkać w Londynie (gdzie uzyskał brytyjskie obywatelstwo w 1938). W 1940 wyjechał do USA, gdzie kończył zdjęcia do filmu „Złodziej z Bagdadu” (1940) Ludwiga Bergera, Michaela Pressburgera i Tima Whelana, i już tam pozostał. Najbardziej znanym filmem z tego okresu jest „Casablanca” (1942) Michaela Curtiza. Rok później zmarł na atak serca, pozostawiającv w dorobku ponad 100 tytułów.