Ferzan Özpetek

Studiował filmoznawstwo w rodzinnym Stambule, a w 1976 roku postanowił kontynuować studia we Włoszech i przeniósł się na rzymski Uniwersytet La Sapienza. Tam pozostał już na dłużej, a na początku lat 80. trafił do pracy we włoskiej telewizji, gdzie pomagał przy filmowych produkcjach. W tym samym czasie zdobywał też doświadczenie teatralne, współpracując m.in. z grupą Living Theatre i asystując takim reżyserom jak Massimo Troisi, Maurizio Ponzi czy Sergio Citti. W profesji reżysera filmowego zadebiutował filmem "Hanan - łaźnia turecka" (1997), którym powracał do swoich etnicznych korzeni. W swoim następnym obrazie, "Harem - ostatni spektakl" (1999) opowiadał o schyłku imperium ottomańskiego. Największą popularność na Zachodzie Özpetek zyskał za sprawą komediodramatu o miłosnym trójkącie - "On, ona i on" (2001). Ze względu na humorystyczną tonację i obecność odważnie wprowadzanych wątków homoseksualnych, reżysera chętnie odtąd porównywano do Pedra Almodóvara. Temat miłości homoseksualnej, tym razem przedstawiony w bardziej nostalgicznym tonie, powrócił w dramacie "Okna" (2003), gdzie ostatnią rolę w życiu zagrał słynny Massimo Girotti. W następnych latach uznanie reżyserowi przyniosły m.in. "Święte serce" (2005) i "Mine vaganti. O miłości i makaronach" (2010).