Bille August

Studiował reżyserię w Duńskim Instytucie Filmowym i fotografię w sztokholmskiej Akademii Fotografii Christera Strömholma. Przygodę z kinem rozpoczynał jako operator filmowy pracując m.in. przy "Mężczyzn nie można gwałcić" (1978) Jörna Donnera i "Pieśni traw" (1981) Michaela Raeburna. Na początku lat 80. zrealizował swój pełnometrażowy debiut "Zappa" (1983), który trafił do konkursu głównego w Cannes. Kontynuacja tego filmu, "Tro, hab og kaerlighed " (1984), nostalgiczny portret szalonych lat 60., stała się jednym z największych sukcesów kasowych w duńskim kinie. Międzynarodowe uznanie przyniosła reżyserowi epicka saga rodzinna "Pelle zwycięzca" (1987) na podstawie powieści Martina Andersena Nexø. Opowieść o szwedzkich emigrantach zaludniających pod koniec XIX wieku Bornholm zdobyła Złotą Palmę, Oscara i Złoty Glob dla najlepszego obrazu nieanglojęzycznego oraz nominację do Oscara dla Maxa von Sydowa. Film okazał się jednym z największych sukcesów w dziejach duńskiej kinematografii, stanowiąc zarazem jedną z najpełniejszych realizacji stylu samego autora - realistycznego, prostego i zakorzenionego w tradycji rodzimej literatury. Kilka lat później Ingmar Bergman osobiście powierzył mu realizację filmu opowiadającego o swoich rodzicach - wynikiem ich współpracy był dramat "Dobre chęci" (1992), który przyniósł Augustowi drugą Złotą Palmę. Kolejne sukcesy przyniosły mu międzynarodowe koprodukcje: "Dom dusz" (1993) na podstawie powieści Isabel Allende, "Nędznicy" (1998) według Hugo oraz "Goodbye Bafana" (2007) na podstawie książki Boba Grahama i Jamesa Gregory'ego.