Bob Rafelson

Po studiach filozoficznych na Darmouth College w New Hampshire zaciągnął się w szeregi armii i niedługo później został wysłany do jednostki w Japonii. Tam przy okazji służby zajmował się m.in. tłumaczeniem japońskich filmów na angielski i podjął współpracę doradczą z wytwórnią Shochiku. Po powrocie do Stanów Zjednoczonych zaczął pracować w telewizji jako producent programów i seriali. Na planie komediowej serii "The Wackiest Ship in the Army" w połowie lat 60. poznał producenta Berta Schneidera, z którym wspólnie założył w 1965 roku wytwórnię Raybert Productions (znaną później jako BBS Productions). Debiutem reżyserskim Rafelsona była "Głowa" (1968), nawiązująca fabularnie do tworzonego przezeń serialu "Monkeys". Film stanowił parodię różnych gatunków (m.in. westernu i musicalu) i pełen był przyszłych gwiazd, zaprzyjaźnionych z reżyserem. Na ekranie można było zobaczyć m.in rozpoczynającego karierę Jacka Nicholsona, Franka Zappę czy Dennisa Hoppera. Kolejny obraz - "Pięć łatwych utworów" (1970) z Nicholsonem w roli zagubionego mężczyzny szukającego swojej drogi życiowej stał się manifestem młodego pokolenia i jednym z obrazów inicjujących nurt Nowego Hollywood. Niskobudżetowy film odniósł komercyjny sukces, zdobył cztery nominacje do Oscara i dostał nagrodę stowarzyszenia nowojorskich krytyków. W kolejnych latach uznaniem cieszyły się takie produkcje Boba Rafelsona jak "Niedosyt" (1976), "Listonosz zawsze dzwoni dwa razy" (1981) oraz "Krew i wino".