Tola Mankiewiczówna

Odebrała klasyczne wykształcenie muzyczne, studiowała bowiem grę na fortepianie w Konserwatorium Warszawskim oraz pobierała lekcje śpiewu. I to właśnie z muzyką związane są początki jej wielkiej kariery. W 1923 roku zadebiutowała na deskach Opery Warszawskiej rolą Aliny w ”Goplanie” Żeleńskiego. Po roku pobytu w Operze Warszawskiej wyjechała kontynuować naukę w Mediolanie. Wróciła po trzech latach obejmując już etat solistki w Teatrze Wielkim za dyrekcji legendarnego Emila Młynarskiego.

Występowała w komediach muzycznych, wielkich teatrach rewiowych i kabaretach. Była jedną z najwybitniejszych gwiazd kina przedwojennego, stawianą na równi z Zulą Pogorzelską, Leną Żelichowską, Adolfem Dymszą, Ludwikiem Sempolińskim, Konradem Tomem, Tadeuszem Olszą, Fryderykiem Jarosym. Niezapomniany duet stworzyła jednak z Aleksandrem Żabczyńskim zwłaszcza w „Manewrach miłosnych” i „Pani minister tańczy”. Widzowie uznali ich w plebiscycie za najwspanialszą parę amantów. Inne znane filmy z udziałem Toli Mankiewiczówny to: „Co mój mąż robi w nocy” czy „10% dla mnie”. Sława Toli Mankiewiczówny nie ograniczała się tylko do granic naszego kraju. Entuzjastycznie była przyjmowana w Niemczech, Austrii i Czechosłowacji. Krytycy pisali o niej, że: „nie jest ważne w jakim języku śpiewa, ważne, że porywa i zachwyca.” Po wojnie rozpoczęła współpracę z kilkoma stołecznymi tetrami i Operetką Warszawską, ale nigdy już nie odzyskała przedwojennej popularności.