Brian De Palma

Jako syn chirurga ortopedy początkowo planował pójść ma medycynę, w końcu zdecydował się jednak na studiowanie fizyki na Uniwersytecie Columbia. Podczas studiów tak bardzo zainteresował się teatrem, że porzucił dotychczasowy kierunek na rzecz studiów dramaturgicznych, a później - filmowych. Zadebiutował w wieku dwudziestu lat "Icarusem" (1960), a dwa lata później zyskał uznanie krótkometrażowym "Wotan's Wake", za sprawą którego otrzymał stypendium finansowe, umożliwiające mu kontynuację reżyserskiej edukacji w prestiżowej szkole Sarah Lawrence College. W pełnym metrażu zadebiutował kryminałem "Murder à la Mod" (1968). Choć debiut przeszedł bez echa, to już kolejny film De Palmy, komediowe "Pozdrowienia" (1968) z Robertem De Niro, okazały się wydarzeniem. W podobnie satyrycznym tonie były utrzymane jego dwa kolejne obrazy: "Przyjęcie weselne" (1969) i "Cześć, mamo!" (1970). Pozycję reżysera w Hollywood ugruntował thriller "Siostry" (1973), wyznaczający swoistą granicę między wcześniejszymi niezależnymi produkcjami De Palmy oraz tymi, które były już realizowane za duże pieniądze dla liczących się wytwórni. W mrocznej opowieści o dwóch bliźniaczkach po raz pierwszy zaznaczyła się fascynacja tego filmowca kinem Hitchcocka oraz takie charakterystyczne dlań wątki jak rozszczepienie świadomości i dosłownie prezentowana przemoc. Jeszcze większą popularność De Palma zyskał za sprawą "Carrie" (1976) na podstawie powieści Stephena Kinga - horroru z Sissy Spacek, który do dziś uważany jest za jedną z najlepszych adaptacji prozy amerykańskiego mistrza grozy. Kolejnym dziełem, które przyniosło mu światowe uznanie, był brutalny remake filmu Hawksa, "Człowiek z blizną" (1982) ze scenariuszem Oliviera Stone'a oraz kreacjami Ala Pacino i Michelle Pfeiffer. Kolejne lata przyniosły m.in. gangsterskich "Nietykalnych" (1987) i sensacyjne "Mission: Impossible" (1996).