Terence Davies

Terence Davies, urodzony w 1945 roku w Liverpoolu, wypracował sobie w trakcie trwającej kilka dekad kariery reputację prawdziwego autora filmowego. Przez wiele lat męczył się jako księgowy w pracy, której nie lubił, usiłując odciąć się od własnego homoseksualizmu. Zaczął się spełniać dopiero w kinie. „Dzieci” (1976 r.), „Madonna z dzieciątkiem” (1980 r.) i „Śmierć i przemienienie” (1983 r.), trzy filmy składające się na tzw. „Trylogię Terence’a Daviesa”, którą zadebiutował.

Wszystkie kolejne filmy (do każdego napisał scenariusz) wiązały się z osobistymi przeżyciami Daviesa. W Polsce kino Daviesa stało się popularne dopiero w 2008 roku, kiedy brytyjski filmowiec przyjechał do Wrocławia na festiwal Era Nowe Horyzonty, który zorganizował retrospektywę całej jego twórczości. Davies nie tworzy często, jednak każdy jego film staje się pewnego rodzaju wydarzeniem. Jego najbardziej znanymi obrazami są „Dalekie głosy, spokojne życie” z 1988 roku, „Koniec długiego dnia” z 1992 roku oraz „Świat zabawy” z 2000 roku.