Portal
SFP
ZAPA
Kino Kultura
Studio Munka
Magazyn Filmowy
Stara Łaźnia
PKMW
Halina Dobrowolska
URODZONA: 18 sierpień 1929, Kraków
ZMARŁA: 23 kwiecień 2016 w wieku 86 lat,
Członkini Stowarzyszenia Filmowców Polskich
Filmografia
SCENOGRAFIA (78)
2002
Suplement
Scenografia
2002
Wolny przejazd
Scenografia
2000
Życie jako śmiertelna choroba przenoszona drogą płciową
Scenografia
2000
Opowieści weekendowe-Skarby Ukryte
Scenografia
2000
Opowieści weekendowe-Skarby Ukryte
Dekorator wnętrz
1999
Córy szczęścia
Scenografia
1997
Opowieści weekendowe - Dusza śpiewa
Scenografia
1997
Opowieści weekendowe - Linia opóźniająca
Scenografia
1997
Opowieści weekendowe - Ostatni krąg
Scenografia
1997
Opowieści weekendowe - Słaba wiara
Scenografia
1997
Prostytuki
Scenografia
1997
Prostytutki
Scenografia
1996
Opowieści weekendowe - Damski interes
Scenografia
1996
Opowieści weekendowe - Niepisane prawa
Scenografia
1996
Opowieści weekendowe - Urok wszeteczny
Scenografia
1995
Cwał
Scenografia
1995
Siódmy pokój
Scenografia
1993
Trzy kolory: Biały
Scenografia
1992
Białe małżeństwo
Scenografia
1992
Wiatr ze Wschodu
Scenografia
1991
Halo, jestem tutaj!
Scenografia
1990
Pas de deux
Scenografia
1989
Galimatias, czyli kogel-mogel II
Scenografia
1989
Nocny gość
Scenografia
1989
Sztuka kochania
Scenografia
1988
Dekalog I (TV)
Scenografia
1988
Dekalog II (TV)
Scenografia
1988
Dekalog III (TV)
Scenografia
1988
Dekalog IV (TV)
Scenografia
1988
Dekalog VII (TV)
Scenografia
1988
Dekalog VIII (TV)
Scenografia
1988
Dekalog IX (TV)
Scenografia
1988
Dekalog X (TV)
Scenografia
1988
Krótki film o miłości
Scenografia
1988
Dekalog V (TV)
Scenografia
1988
Dekalog VI (TV)
Scenografia
1986
Maskarada
Scenografia
1986
Nieproszony gość (TV)
Scenografia
1986
Dzień dobry i do widzenia
Scenografia
1985
Kobieta w kapeluszu
Scenografia
1985
Labirynt
Scenografia
1985
Potrzask
Scenografia
1981
Miś
Scenografia
1981
Przypadki Piotra S.
Scenografia
1979
...Droga daleka przed nami...
Dekorator wnętrz
1979
Prom do Szwecji
Scenografia
1978
Zielona ziemia
Scenografia
1977
Akcja pod Arsenałem
Scenografia
1976
Motylem jestem, czyli romans czterdziestolatka
Scenografia
1976
Ognie są jeszcze żywe
Scenografia
1976
Ostatnie takie trio
Scenografia
1975
Moja wojna, moja miłość
Scenografia
1974
Cień tamtej wiosny
Scenografia
1973
Godzina szczytu
Scenografia
1973
Nagrody i odznaczenia
Scenografia
1972
Tajemnica Wielkiego Krzysztofa
Scenografia
1971
Nie lubię poniedziałku
Scenografia
1971
Seksolatki
Scenografia
1971
Wiktoryna, czyli czy pan pochodzi z Beauvais? (TV)
Scenografia
1971
Gonitwa
Scenografia
1970
Album polski
Scenografia
1970
Prawdzie w oczy
Scenografia
1970
Góry o zmierzchu
Scenografia
1970
Cicha noc, święta noc
Scenografia
1969
Co jest w człowieku w środku
Scenografia
1968
Dancing w kwaterze Hitlera
Scenografia
1968
Hasło Korn
Scenografia
1968
Mistrz Tańca (TV)
Scenografia
1968
Pożarowisko (TV)
Scenografia
1968
Ruchome piaski
Scenografia
1968
Zaliczenie (TV)
Scenografia
1967
Ja gorę (TV)
Współpraca scenograficzna
1967
Szach i mat (TV)
Współpraca scenograficzna
1966
Ściana czarownic
Scenografia
1964
Życie raz jeszcze
Scenografia
1963
Rozwodów nie będzie
Scenografia
1962
Dom bez okien
Scenografia
1961
Bitwa o Kozi Dwór
Scenografia
Opis
Scenograf. Członkini Stowarzyszenia Filmowców Polskich.
Polskie kino zawdzięcza jej łuczki w domu inżyniera Karwowskiego, które zawładnęły masową wyobraźnią Polaków, a także bar mleczny z łańcuchami i przykręconymi talerzami, na których lądowały "pire z dżymem". Scenograf Halina Dobrowolska zrobiła dziesiątki filmów z najbardziej znanymi polskimi reżyserami. Studia na Wydziale Architektury i Projektowania Wnętrz na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie ukończyła w 1952 roku. Profesor z ASP polecił ją legendzie polskiej scenografii, Romanowi Mannowi. Wielokrotnie pracowała z Krzysztofem Zanussim, z którym zrobiła m.in. „Życie jako śmiertelna choroba przenoszona drogą płciową”, cykl „Opowieści weekendowych”, czy „Cwał”. Wiele lat pracowała z Krzysztofem Kieślowskim, m.in. przy "Dekalogu", "Trzech kolorach" i "Podwójnym życiu Weroniki". Dzięki znajomości francuskiego, Halina Dobrowolska często pracowała w koprodukcjach międzynarodowych, między innymi przy realizacji filmu „Wiatr od wschodu” Robera Enrico. W Krakowie stworzyła... księstwo Lichtensteinu!
Z sentymentem wspomina „Misia”. Stanisław Bareja postawił warunek: wszystkie obiekty mają być blisko wytwórni albo jego domu na Mokotowie. W WFDiF znalazła się dekoracja - słynna toaleta z „Rozmów Kontrolowanych” to autentyczny wychodek wytwórniany. Podziemny klub Pani scenograf znalazła w pobliskiej fabryczce. - Podłoga tonęła w wodzie, trzeba było rzucić kilka desek i oto scenografia gotowa – śmieje się Dobrowolska. Przy serialu „Wielka miłość Balzaka” zgodnie i twórczo pracowała z Tadeuszem Kosarewiczem.
Wnętrza i plenery Haliny Dobrowolskiej zna każdy widz polskiego kina. To kamienica na Pańskiej z drugiej serii „Domu”. To ulica Długa z „Akcji pod Arsenałem”, którą budowała w autentycznych plenerach Starego Miasta. A także snobistyczne mieszkania ze „Sztuki kochania” albo „Promu do Szwecji”, neonowa Warszawa z „Nie lubię poniedziałku” czy klasztor z „Siódmego pokoju” Marty Meszaros - autentyczna siedziba krakowskich Dominikanów.
W 2013 roku Halina Dobrowolska została laureatką Nagrody Stowarzyszenia Filmowców Polskich.
Polskie kino zawdzięcza jej łuczki w domu inżyniera Karwowskiego, które zawładnęły masową wyobraźnią Polaków, a także bar mleczny z łańcuchami i przykręconymi talerzami, na których lądowały "pire z dżymem". Scenograf Halina Dobrowolska zrobiła dziesiątki filmów z najbardziej znanymi polskimi reżyserami. Studia na Wydziale Architektury i Projektowania Wnętrz na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie ukończyła w 1952 roku. Profesor z ASP polecił ją legendzie polskiej scenografii, Romanowi Mannowi. Wielokrotnie pracowała z Krzysztofem Zanussim, z którym zrobiła m.in. „Życie jako śmiertelna choroba przenoszona drogą płciową”, cykl „Opowieści weekendowych”, czy „Cwał”. Wiele lat pracowała z Krzysztofem Kieślowskim, m.in. przy "Dekalogu", "Trzech kolorach" i "Podwójnym życiu Weroniki". Dzięki znajomości francuskiego, Halina Dobrowolska często pracowała w koprodukcjach międzynarodowych, między innymi przy realizacji filmu „Wiatr od wschodu” Robera Enrico. W Krakowie stworzyła... księstwo Lichtensteinu!
Z sentymentem wspomina „Misia”. Stanisław Bareja postawił warunek: wszystkie obiekty mają być blisko wytwórni albo jego domu na Mokotowie. W WFDiF znalazła się dekoracja - słynna toaleta z „Rozmów Kontrolowanych” to autentyczny wychodek wytwórniany. Podziemny klub Pani scenograf znalazła w pobliskiej fabryczce. - Podłoga tonęła w wodzie, trzeba było rzucić kilka desek i oto scenografia gotowa – śmieje się Dobrowolska. Przy serialu „Wielka miłość Balzaka” zgodnie i twórczo pracowała z Tadeuszem Kosarewiczem.
Wnętrza i plenery Haliny Dobrowolskiej zna każdy widz polskiego kina. To kamienica na Pańskiej z drugiej serii „Domu”. To ulica Długa z „Akcji pod Arsenałem”, którą budowała w autentycznych plenerach Starego Miasta. A także snobistyczne mieszkania ze „Sztuki kochania” albo „Promu do Szwecji”, neonowa Warszawa z „Nie lubię poniedziałku” czy klasztor z „Siódmego pokoju” Marty Meszaros - autentyczna siedziba krakowskich Dominikanów.
W 2013 roku Halina Dobrowolska została laureatką Nagrody Stowarzyszenia Filmowców Polskich.
opis redakcji
Copyright © by Stowarzyszenie Filmowców Polskich 2002 - 2024