Henryk Szletyński

Aktor, reżyser teatralny, dyrektor teatru, pedagog. Absolwent polonistyki i historii sztuki na Uniwersytecie Warszawskim (1925) oraz Oddziału Dramatycznego przy Konserwatorium Muzycznym w Warszawie (1923). W 1932 roku zdał egzamin eksternistyczny z reżyserii. Przed wojną występował w Warszawie, Kaliszu, Wilnie, Łodzi i Lwowie. W czasie okupacji pracował jako inkasent w zakładach farmaceutycznych, następnie jako konduktor w kolejach EKD. W latach 1945 – 49 prowadził Teatr Miejski w Łodzi, później przyłączony do Teatru Wojska Polskiego. W 1949 roku został pełnomocnikiem MKiS ds. Teatrów Dolnośląskich we Wrocławiu, potem dyrektorem tegoż teatru. Dyrektor Teatrów Dramatycznych w Krakowie w latach 1951 – 55, stołecznego Teatru Powszechnego w sezonie 1955/56. Występował i reżyserował w Teatrze Narodowym od 1959 roku do emerytury. Dziekan Wydziału Aktorskiego Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie z siedzibą w Łodzi w latach 1947 – 48, prodziekan Wydziału Reżyserskiego tej uczelni w latach 1948 – 49, profesor PWST w Warszawie od 1956 roku. Kierował Zakładem Historii i Teorii Teatru w latach 1955 – 61, członek Rady Naukowej Instytutu Sztuki PAN. Prezes SPATIFu w latach 1959 – 61, 1963 – 65. Przewodniczący Kapituły Członków Zasłużonych od 1980 roku. Prezes „nowego” ZASPu w latach 1983 – 85.

W Teatrze Narodowym zrealizował m.in. „Wilki w nocy” Tadeusza Rittnera, „Króla Ryszarda II” Szekspira, „Mizantropa” Moliera z Gustawem Holoubkiem. W tymże teatrze Szletyński jako aktor wystąpił w „Wieczorze Trzech Króli” Szekspira w reżyserii Józefa Wyszomirskiego, „Uciekła mi przepióreczka” Stefana Żeromskiego w reżyserii Jerzego Golińskiego, „Świętej Joannie” George’a Bernarda Shaw w reżyserii Adama Hanuszkiewicza, „Historyi o chwalebnym Zmartwychwstaniu Pańskim”, „Żabach”, „Dziadach”, „Ciężkich czasach” Kazimierza Dejmka. W Teatrze Polskim wyreżyserował spektakl „Borys Godunow” Aleksandra Puszkina.

Reżyser również Teatru Telewizji: „Śluby panieńskie” Aleksandra Fredry, „Sceny dramatyczne” na motywach „Marii Stuart” Juliusza Słowackiego, „Mozart i Salieri” Aleksandra Puszkina, „Rosmersholm” Henryka Ibsena.

Na dużym ekranie zwykle występował w rolach drugoplanowych i epizodycznych. Zagrał m.in. w: „Opowieści atlantyckiej” Wandy Jakubowskiej (1956), „Czasie przeszłym” (1956) oraz „Marysi i Napoleonie” (1966) Leonarda Buczkowskiego.