Erich von Stroheim

Austriacki aktor i reżyser filmowy, w 1909 wyemigrował do USA, gdzie w urzędzie imigracyjnym podał się za austriackiego arystokratę (stąd przydomek Von przed nazwiskiem). Od w 1914 w Hollywood, zagrał między innymi w filmach D.W. Griffitha „Narodziny narodu” (1915) i „Nietolerancja” (1916). W 1919 zadebiutował jako reżyser filmem „Ślepi mężowie” – subtelnym melodramatem, wykorzystującym zarówno realizm dekoracji, jak i gest aktora, sam zagrał w nim uwodzicielskiego oficera armii austriackiej. Sukces artystyczny jak i komercyjny umożliwił mu realizację kolejnych filmów, jednak skłonność do przekraczania budżetu i niekonwencjonalne rozwiązania artystyczne prowadziły do konfliktów z producentami. Mimo to w 1924 Stroheim zrealizował film „Chciwość/Złoto”, uznany za arcydzieło, który dotarł na ekran w wersji skróconej przez producentów o 70 proc. Podobny zatarg towarzyszył realizacji „Królowej Kelly” (1929) z Glorią Swanson, która będąc także producentką filmu zwolniła go z funkcji reżysera, w 1985 roku powstała odrestaurowana wersja, uznana za kolejne arcydzieło. Stroheimowi nie udało się też dokończyć swego pierwszego filmu dźwiękowego, „Hello, Sister!” (1932). Rozczarowany wyjechał do Europy, gdzie zagrał w „Towarzyszach broni” (1937) Jeana Renoira. Z innych kreacji aktorskich, których emploi określa przydomek „Człowiek, którego kochacie nienawidzić”, zasługuje na uwagę rola u boku Glorii Swanson w „Bulwarze Zachodzącego Słońca” (1950) Billy Wildera, która przyniosła mu nominację do Oscara.