Abbas Kiarostami

Irański reżyser i scenarzysta filmów fabularnych i dokumentalnych. Ukończył studia artystyczne na Uniwersytecie w Teheranie, pracował jako grafik. Kiedy w 1969 podjął pracę w Instytucie Intelektualnego Rozwoju Dzieci i Młodzieży, został kierownikiem sekcji filmowej, co rozbudziło w nim zainteresowanie realizacją filmów. Zadebiutował filmem „Chleb i aleja” (1970) – neorealistyczną w duchu krótka opowieścią o spotkaniu chłopca ze złym psem na pustej drodze. W pełnym metrażu zadebiutował filmem „Raport” (1977), ale aż do premiery „Gdzie jest dom mojego przyjaciela?” (1987, Brązowy Lampart w Locarno) nie był znany poza granicami Iranu. Od czasu „Gaju oliwnego” (1994) jest najbardziej znanym na świecie filmowcem irańskim. Wcześniej głosił swoje credo artystyczne, kręcąc „Zbliżenie” (1990) – opowieść o filmowcu, który trafia do więzienia. Filozoficzny „Smak wiśni” (1997) przyniósł mu Złotą Palmę w Cannes, zaś „Uniesie nas wiatr” (1999) – opowieść o realizacji filmu w irańskiej wiosce – Wielką Nagrodę Specjalną w Wenecji. Wykładowca szkoły filmowej La Femis w Paryżu, poza realizacją filmów uprawia fotografię i publikuje swoje wiersze, aktywnie uczestnicząc w życiu artystycznym i politycznym współczesnego Iranu, jest m.in. sygnatariuszem listu w obronie osadzonych w więzieniu filmowców Jafara Panahiego i Mohammada Rasoulofa. W 1997 został uhonorowany przez UNESCO medalem Felliniego za osiągnięcia artystyczne.