Nikita Michałkow

Rosyjski aktor, scenarzysta, reżyser i producent. Syn pary poetów. Siergieja Michałkowa, autora słów hymnów ZSRR i Federacji Rosyjskiej, i Natalii Konczałowskiej, młodszy brat reżysera Andrieja Konczałowskiego. Swoją karierę w kinematografii zaczął od aktorstwa. Zadebiutował na ekranie w 1960, rozgłos i popularność przyniosła mu rola w komedii „Chodząc po Moskwie” (19640 Georgi Danieliji. Wystąpił także w filmach: „Gwiazdy na czapkach” (1968) Miklosa Jancso, „Syberiada” (1979) Andrieja Konczałowskiego, „Dworzec dla dwojga” (1982) Eldara Riazanowa, „Piękna nieznajoma” (1993) Jerzego Hoffmana, „Persona non grata” (2005) Krzysztofa Zanussiego, a także we własnych przedsięwzięciach, jakie nakręcił po ukończeniu studiów na WGIK-u od 1974. Światowe uznanie przyniósł mu film „Niewolnica miłości” (1976), luźno oparty na biografii gwizdy kina niemego Wiery Chołodnej. Komentator rozterek rosyjskiej duszy, zaczynał od ekranizacji prozy Czechowa („Niedokończony utwór na pianolę” 1977, „Oczy czarne” 1987) i Gonczarowa („Kilka dni z życia Obłomowa” 1979), by następnie skupić się na obrazie sowieckiej rzeczywistości w filmach „Pięć wieczorów” (1979) czy „Krewniacy” (1981). Spektakularne sukcesy odniósł dzięki poetyckiej „Urdze” (1991, Europejska Nagroda Filmowa, nominacja do Oscara), rozrachunkowych „Spalonych słońcem” (1994, nagrody w Cannes, Oscar dla filmu nieanglojęzycznego), widowiskowej superprodukcji „Cyrulik syberyjski” (1998) czy dramatowi sądowemu „Dwunastu” (2007, nominacja do Oscara dla filmu nieanglojęyzcnego), podejmującemu temat wojny czeczeńskiej i terroryzmu.