PORTAL
start
Aktualności
Filmy polskie
Box office
Baza wiedzy
Książki filmowe
Dokument
Scenarzyści
Po godzinach
Blogi
Konkursy
SFP
start
Wydarzenia
Komunikaty
Pożegnania
Zostań członkiem SFP
Informacje
Dla członków SFP
Kontakt
ZAPA
www.zapa.org.pl
Komunikaty
Informacje
Zapisy do ZAPA
Kontakt
KINO KULTURA
www.kinokultura.pl
Aktualności
Informacje
Repertuar
Kontakt
STUDIO MUNKA
www.studiomunka.pl
Aktualności
Informacje
Zgłoś projekt
Kontakt
AKTORZY POLSCY
www.aktorzypolscy.pl
Aktualności
Informacje
Szukaj
Kontakt
FILMOWCY POLSCY
www.filmowcypolscy.pl
Aktualnosci
Informacje
Szukaj
Kontakt
MAGAZYN FILMOWY
start
O magazynie
Kontakt
STARA ŁAŹNIA
www.restauracjalaznia.pl
Aktualności
Informacje
Rezerwacja
Kontakt
PKMW
start
Aktualności
Filmy
O programie
Kontakt
Portal
SFP
ZAPA
Kino Kultura
Studio Munka
Magazyn Filmowy
Stara Łaźnia
PKMW
MENU
Jan Lenica
URODZONY: 04 styczeń 1928, Poznań
ZMARŁ: 05 październik 2001 w wieku 73 lat, Berlin
Członek Stowarzyszenia Filmowców Polskich
Filmografia
 SCENARIUSZ (4)
2001
Wyspa R.O.
Scenariusz
1962
Labirynt
Scenariusz
1960
Nowy Janko Muzykant
Scenariusz
1958
Dom
Scenariusz
 PION REŻYSERSKI (4)
2001
Wyspa R.O.
Reżyser
1962
Labirynt
Reżyser
1960
Nowy Janko Muzykant
Reżyser
1958
Dom
Reżyser
 SCENOGRAFIA (3)
2001
Wyspa R.O.
Scenografia
1962
Labirynt
Scenografia
1960
Nowy Janko Muzykant
Scenografia
 AKTOR (2)
1998
Wyspa Jana Lenicy
(on sam)
1994
Lenica
(bohater filmu)
Opis
Reżyser, scenarzysta i scenograf filmów animowanych oraz aktorskich, artysta-plastyk. Członek Stowarzyszenia Filmowców Polskich. Uznawany powszechnie za ojca współczesnej polskiej animacji oraz współtwórcę Polskiej Szkoły Plakatu. Od dziecka przejawiał inklinacje artystyczne, ukończył średnią szkołę muzyczną w klasie fortepianu, a później studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej (1952 r.). Terminował w pracowni malarskiej ojca, debiutując rysunkami satyrycznymi w tygodniku „Szpilki”.
W 1954 roku został asystentem w katedrze plakatu warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, a od 1957 zaczął realizować filmy animowane. Pierwsze trzy zostały okrzyknięte punktem przełomowym w historii polskiej animacji. Ukazano w nich, że forma ta nie nadaje się jedynie na użytek dziecięcy, lecz także da się ją wykorzystać w służbie filozofii, polityki, estetyki, jak i własnej wyobraźni.
Na początku swojej kariery Lenica stosował technikę „wycinankową”, ale dosyć szybko rozwinął wachlarz środków artystycznych, w tym zaczął kręcić filmy z aktorami unieruchomionymi na fotografiach. Artysta ten mocno inspirował się różnymi kulturowymi mitami oraz kliszami, często nawiązywał do klasycznych osobowości kina czy świata sztuki, zagłębiał się w oparach surrealizmu bądź humorystycznej ironii. Potrafił także kręcić filmy całkowicie poważne, inspirował się prozą Schulza, Gombrowicza, Mrożka czy Ionesco.
Zrealizowany w 1957 roku „Był sobie raz”, a także późniejszy „Dom” (1958 r.), zapoczątkowały nurt autorski w kinie animowanym, jednak Lenica niemalże od początku kariery miał problemy z cenzurą. W 1963 roku reżyser wyjechał zagranicę i zaczął tworzyć we Francji, Niemczech i Stanach Zjednoczonych. Nie uważał się za emigranta, lecz nigdy już nie wrócił na stałe do Polski. Wykładał na Uniwersytecie Harvarda, kierował także Katedrą Filmu Animowanego na Uniwersytecie w Kassel. Jego twórczość plastyczna doczekała się nagród na Międzynarodowym Biennale Plakatu w Warszawie oraz na MFF w Karlovych Varach. W berlińskim Hochschule der Künste był profesorem plakatu.
W 1999 roku Jan Lenica doczekał się Nagrody Smoka Smoków za Całokształt Twórczości, przyznawanej przez Festiwal Filmów Krótkometrażowych w Krakowie. Zmarł w Berlinie w 2001 roku, pozostawiając po sobie wielką spuściznę artystyczną i wielu „uczniów”.
dk
opis redakcji
Copyright © by Stowarzyszenie Filmowców Polskich 2002 - 2024
Scroll