Lindsay Anderson

Brytyjski reżyser filmowy i teatralny, scenarzysta, krytyk i teoretyk filmu. Najwierniejszy twórca nurtu brytyjskiego kina zaangażowanego lat 60 (tzw. młodych gniewnych). Podczas studiów w Oksfordzie w 1947 założył wraz z Karelem Reiszem i Tonym Richardsonem pismo filmowe „Sequence”, później prowadził działalność krytyczną na łamach „Sight and Sound” i „The Observer”, nawołując do odnowy brytyjskiego kina dokumentalnego, co stało się inspiracją do powstania ruchu Free Cinema. Dołączając do tego nurtu, nakręcił szereg filmów dokumentalnych, spośród których „Czwartkowe dzieci” (1954) zdobyły Oscara, zaś „Hale targowe w Londynie” (1957) nagrodę na festiwalu w Wenecji. W 1963 zadebiutował w fabule filmem „Sportowe życie”, wpisującym się w nurt brytyjskich Młodych Gniewnych. Jego dramat „Jeżeli…” (1968), wyróżniony Złotą Palmą w Cannes, uznano za intrygującą próbę wyjaśnienia fali młodzieżowej kontestacji końca lat 60., zaś w „Szczęśliwym człowieku” (1973) dostrzeżono przenikliwą satyrę na współczesne społeczeństwo konsumpcyjne. Niekwestionowany autorytet w dziedzinie filmu jako narzędzia opisu współczesnego świata, swoje ambicje artystyczne realizował również na scenach teatralnych, także w Polsce.