Wojciech Wiszniewski

Reżyser filmów krótkometrażowych, scenarzysta, aktor. Jeden z najbardziej prominentnych polskich twórców filmów krótkometrażowych.

Choć zaczynał studia na Wydziale Operatorskim, Wiszniewski ukończył Wydział Reżyserii PWSFTviT w Łodzi w 1972 roku, trzy lata później uzyskując dyplom. Już w trakcie nauki w słynnej szkole wybijał się ponad przeciętność. Jego pierwsza etiuda filmowa, „Zawał serca” z 1967 roku, została wyróżniona na Festiwalu Filmów Krótkometrażowych w Oberhausen.

Wiszniewski należał do pokolenia dokumentalistów, którzy nie wyznawali ideałów kojarzonych z filmami Kazimierza Karabasza, lecz próbowali stworzyć swój własny język filmowy, zaangażowany społecznie i poddający rzeczywistość za oknem pod rozwagę. Wiszniewski na dodatek stał się twórcą mocno eksperymentującym, nie chcącym się w jakikolwiek sposób ograniczać formalnie, dzięki czemu jego filmy zyskały niepowtarzalny wydźwięk. Polski reżyser kreował rzeczywistość przed kamerą, inscenizował ją tak, by podkreślić swój zamysł twórczy, dopuszczając się nawet dawania swoim bohaterom gotowych tekstów („Wanda Gościmińska – włókniarka”, 1975 r.).

Jego najważniejszym i najbardziej znanym filmem był „Elementarz” (1976 r.). Nie bał się krytyki systemu, dlatego większość jego filmów zaistniała dopiero po jego śmierci, kiedy odleżały już odpowiednią ilość czasu na zakurzonych półkach przedstawicieli komunistycznej władzy. Wojciech Wiszniewski był współzałożycielem i kierownikiem programowym Studia Młodych TVP im. Andrzeja Munka, był związany z Wytwórnią Filmów Oświatowych, Wytwórnią Filmów Dokumentalnych oraz był członkiem Zespołu Filmowego „Perspektywa”. W 1981 roku, pośmiertnie, został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.