Andriej Konczałowski

Rosyjski reżyser teatralny i filmowy, scenarzysta. Syn pary poetów Siergieja Michałkowa (autora słów hymnów ZSRR i Federacji Rosyjskiej) i Natalii Konczałowskiej, przyjął nazwisko panieńskie matki, by odróżnić się od swego młodszego brata, Siergieja Michałkowa. Absolwent moskiewskiego konserwatorium w klasie fortepianu, porzucił myśl o karierze muzycznej, by podjąć studia reżyserskie na WGIK w pracowni Michaiła Romma. Owocem współpracy z Andriejem Tarkowskim, kolegą ze studiów, są scenariusze do filmów Tarkowskiego „Dziecko wojny” (1962) i „Andriej Rublow” (1966). Sam zadebiutował ekranizacją powieści Czyngisa Ajmatowa „Pierwszy nauczyciel” (1965). Kolejny film „Historia Asi Klaczynej, która kochała, ale za mąż nie wyszła” (1967) z powodów cenzuralnych czekał na premierę 20 lat. Spowodowało to zmianę zainteresowań reżysera, który skupił się na ekranizacjach literatury („Szlacheckie gniazdo” wg Turgieniewa 1969, „Wujaszek Wania” wg Czechowa 1970). Canneński sukces „Syberiady” (1978, Nagroda Specjalna Jury) umożliwił Konczałowskiemu wyjazd do Hollywood, gdzie kręcił klasyczne kino gatunków, w tym „Uciekający pociąg” (1985) wg scenariusza Akiry Kurosawy. W latach 90., po upadku ZSRR, wrócił do Rosji, by podjąć tematykę rozrachunkową: „Trójkąt pod gwiazdą” (1991), „Kurka Riaba” (1994, sequel „Asi Klaczynej”) i „Dom wariatów” (2002). Nakręcony w 1997 serial tv „Odyseja” przyniósł mu nagrodę Emmy za reżyserię.