Anthony Quinn

Aktor meksykański, związany z kinematografią amerykańską. Urodzony w Meksyku, wychowywał się w Los Angeles, gdzie rozpoczął naukę w technikum, lecz szybko ją porzucił. Uprawiał boks, pracował w biurze sławnego architekta Franka Lloyda Wrighta, który ponoć wspierał jego decyzję o podjęciu zawodu aktora. Po kilku sezonach w teatrze, trafił do Hollywood, gdzie zadebiutował w 1936. Rok później poślubił Katherine De Mille, córkę reżysera i producenta Cecila B. DeMille’a, w którego westernie „Union Pacific” (1939) zagrał Indianina. Małżeństwo z córką wpływowej osobistości ówczesnego Hollywood nie wpłynęło na filmową karierę Quinna, który występował zazwyczaj w drugoplanowych rolach cudzoziemców – Indian, włoskich gangsterów, Hawajczyków, chińskich partyzantów czy arabskich szejków. Rozczarowany powrócił do teatru, odnosząc sukces na Broadwayu w roli Stanleya Kowalskiego w „Tramwaju zwanym Pożądaniem” Tennessee Williamsa. Na początku lat 50. wrócił do Hollywood. Elia Kazan obsadził go w filmie „Viva Zapata!” (1952), za którą otrzymał Oscara za rolę drugoplanową, co znacząco odmieniło jego sytuację w Hollywood. Federico Fellini powierzył mu rolę w filmie „La Strada” (1954), a dwa lata później zagrał Gaugina w filmie „Pasja życia” (1956) Vincente Minnellego, za którą ponownie otrzymał Oscara. Rok później wystąpił w dramacie „Dziki jest wiatr” (1957) George’a Cukora i uzyskał nominację do Oscara za rolę główną. Status gwiazdy przyniosły mu dwie role z lat 60.: w „Lawrence z Arabii” (1962) Davida Leana oraz w „Greku Zorbie” (1964) Michaela Cacoyannisa, która przyniosła mu kolejną nominację do Oscara. Uznany za idealne ekranowe wcielenie Greka, korzystał ze swej sławy, grając dużo – zarówno w kinie, jak i telewizji, nie odnosząc jednak tak spektakularnych sukcesów. Z jego filmografii z lat 70. zwraca uwagę „Sanchez i jego dzieci” (1978) Hala Bartletta, gdzie zagrał patriarchę meksykańskiej rodziny. Większy rozgłos niż późniejsze filmowe dokonania przyniosły Quinnowi procesy sądowe – w 1997 doszło do rozwodu z drugą żoną, po skandalu wywołanym przez romans aktora z sekretarką. Pozostał aktywny jako aktor, a także jako malarz, do końca życia, pozostawiając aktorski dorobek liczący ponad 160 tytułów.