Albert Maysles

Amerykański reżyser - określony przez Godarda mianem "najlepszego amerykańskiego operatora", a przez New York Timesa nazywany "mistrzem dokumentalistów" - z wykształcenia jest psychologiem. Podczas młodzieńczej wyprawy do Europy nakręcił dwa, zmontowane już w Stanach Zjednoczonych, filmy: "Psychiatry in Russia" (1955) i poświęcony życiu młodych Polaków po przełomie październikowym "Youth in Poland" (1957). Na początku lat 60. stał się pionierem kina bezpośredniego (cinema direct), realizując m.in. takie dzieła jak "Primary" (1960) i "Yanki No" (1961). Od 1962 roku pracował razem z bratem, Davidem, zmarłym w 1982 roku w Nowym Jorku. Realizując filmy w rodzinnym duecie, podzielili się niektórymi funkcjami: Albert był operatorem, a David dźwiękowcem. Wspólnie nakręcili dzieła pionierskie dla rozwoju kina bezpośredniego, m.in. satyrę na amerykańskie media "Meet Marlon Brando" (1965) i gorzki portret amerykańskiej prowincji - "Domokrążca" (1969). Szczególny rozgłos zdobyli za sprawą "Gimme Shelter", który opowiadał o trasie Rolling Stonesów po Stanach Zjednoczonych, przynosząc zarazem obraz mrocznych stron epoki kontestacji. W 1975 roku bracia nakręcili "Grey Gardens", dokumentalny portret dwóch starszych kobiet - matki i córki, mieszkających w ogromnym, zaniedbanym domu na Long Island. W późniejszych latach zrealizowali m.in. cieszące się uznaniem: "Running Fence" (1978) oraz "Vladimir Horowitz: The Last Romantic" (1985). Za swoje osiągnięcia Albert Maysles otrzymał wiele nagród i stypendiów, m.in. dwie Nagrody Peabody, trzy Nagrody Emmy, sześć nagród za całokształt twórczości oraz nagrodę za najlepsze zdjęcia na Festiwalu Sundance (2002) za film "Lalee's Kin: The Legacy of Cotton", który był też nominowany do Oscara.