Carol Reed

Angielski reżyser, scenarzysta i producent. Nieślubny syn wybitnego aktora i założyciela Royal Academy of Dramatic Arts sir Herberta Beerbohm Tree, wbrew woli matki poszedł w ślady ojca i zadebiutował na scenie w 1924. Dzięki znajomości z pisarzem Edgarem Wallacem w 1927 związał się z kinematografią jako redaktor scenariuszy. W 1935 zadebiutował jako samodzielny reżyser. Rozgłos przyniosły mu filmy: dramat społeczny „Gwiazdy patrzą na nas” (1940) według powieści A.J. Cronina i komedia sensacyjna „Nocny pociąg do Monachium” (1940), przyjęty jako sequel hitchcockowskiego filmu „Starsza pani znika”. Zrealizowany w czasie wojny dokument „Prawdziwa chwała” (1945) przyniósł mu Oscara. Powojenny dorobek Reeda otwierają trzy filmy o randze arcydzieł: „Niepotrzebni mogą odejść” (1947, nagroda BAFTA dla filmu roku), „Stracone złudzenia” (1948, nominacja do Oscara za reżyserię) oraz „Trzeci człowiek” (1949, Złota Palma w Cannes, nagroda BAFTA dla filmu roku, nominacja do Oscara za reżyserię). Wyróżniony za swe dokonania tytułem szlacheckim (1952) Reed kontynuował swą działalność artystyczną, próbując różnych gatunków i osiągając spektakularne sukcesy, realizując widowiskową biografię Michała Anioła „Udręka i ekstaza” (1965, pięć nominacji do Oscara) oraz filmową wersję musicalu „Olivier!” (1968, sześć Oscarów, w tym za reżyserię).