Robert Bresson

Francuski reżyser i scenarzysta. Filozof i malarz, mając 33 lata nakręcił k rótkometrażową komedię „Sprawy publiczne” (1934). Po pobycie w obozie jenieckim zadebiutował dramatem „Anioły grzechy” (1943), zaznaczając swą obecność w kinie francuskim „Damami z Lasku Bulońskiego” (1945). Przełomowym dziełem w twórczości Bressona, świadectwem jego osobistego stylu, okazał się nagrodzony w Wenecji „Dziennik wiejskiego proboszcza” (1955) według powieści Bernanosa, arcydzieło kina religijnego, szukające istoty wiary. Następny film, „Ucieczka skazańca” (1957), przyniósł mu nagrodę za reżyserię w Cannes – dowód na skuteczność kina autorskiego, podejmującego – w różnych aspektach - wątki metafizyczne, wydobyte zarówno z prozy Dostojewskiego („Kieszonkowiec”, 1959, „Łagodna”, 1969), tekstów średniowiecznych („Proces Joanny D’Arc”, 1962, „Lancelot”, 1975), jak i własnych przemyśleń („Na los szczęścia, Baltazarze”, 1966). Kino Bressona – a właściwie „utwory kinematografu”, jak nazywał swoje filmy – charakteryzuje ograniczony do minimum scenariusz, oszczędna scenografia i ostentacyjne unikanie konwencjonalnych chwytów inscenizacyjnych. Reżyser nie korzystał także z aktorów, sięgał po naturszczyków, „modele” mające nie tyle grać, ile beznamiętnie podawać tekst. Mimo wyraźnej hermetyczności, twórczość Bressona nadal oddziałuje na kolejne pokolenia reżyserów, widzących – tak jak on – komplementarne kino autorskie jako drogę sztuki filmowej w stronę absolutu.