Bob Fosse

Miał norwesko-irlandzkie korzenie i przyszedł na świat w wielodzietnej rodzinie aktorów wodewilowych. Mając tak dogodne warunki, od trzynastego roku życia występował na scenie. Wspólnie z zaprzyjaźnionym młodym tancerzem Charlesem Grassem stworzył duet sceniczny "The Riff Brothers". Na początku lat 40. Fosse przeprowadził się do Nowego Jorku i zaczął spełniać swoje marzenia o występach na Broadwayu. Jego występ u boku ówczesnej żony Mary Ann Nils w spektaklu "Call Me Mister" zwrócił na niego uwagę Deana Martina i Jerry'ego Lewisa, którzy zaproponowali mu współpracę owocującą jego późniejszymi występami w telewizyjnym show "Colgate Comedy Hour". Na początku lat 50. zaczął grywać w filmowych musicalach (m.in. "Kiss Me Kate" George'a Sidneya z 1953 roku), choć nadal większą uwagę poświęcał pracy na scenie, zajmując się reżyserią i choreografią. Jako reżyser filmowy zadebiutował w 1969 roku "Słodką Charity" z Shirley MacLaine - adaptacją broadwayowskiego musicalu zainspirowanego "Nocami Cabirii" Felliniego. W 1972 roku zdobył światowe uznanie musicalem "Kabaret" z Lizą Minnelli i Michaelem Yorkiem - niezwykłym romansem wplecionym w atmosferę Berlina lat 20. i 30. Film zdobył osiem Oscarów, m.in. za najlepszą reżyserię, zdjęcia i scenografię. Po biograficznym "Lennym" (1974) o życiu Lenny'ego Bruce'a zrealizował na poły autobiograficzny "Cały ten zgiełk" (1979) nagrodzony Złotą Palmą. Jego ostatnim dziełem był dramat o życiu Dorothy Stratton - "Star 80" (1980) z Mariel Hemingway w roli głównej.