Ermanno Olmi

Włoski reżyser dorastał w skromnych warunkach - jego matka należała do wiejskiej biedoty, a ojciec pochodził z rodziny lombardzkich kolejarzy. O swoich ubogich przodkach Olmi po latach miał zresztą nakręcić swój słynny film "Drzewo na saboty" (1978), który przyniósł mu Złotą Palmę. Choć w młodości uczęszczał na lekcje aktorstwa, to później na kilka lat został urzędnikiem. Po II wojnie światowej pracował w firmie elektrycznej Edison Volta, gdzie nakręcił około 40 filmów instruktażowych. W 1959 roku zrealizował swój pełnometrażowy debiut "Czas się zatrzymał", który jednak przeszedł bez większego echa. Dwa lata później założył własną firmę produkcyjną w Mediolanie i nakręcił "Posadę" (1961) - dramat, który przyniósł mu pierwsze zdecydowane wyrazy uznania (m.in. Nagrodę Włoskich Krytyków Filmowych na festiwalu w Wenecji). W 1963 roku nawiązał wieloletnią współpracę z rodzimą telewizją, gdzie poza filmami krótkometrożawymi i dokumentalnymi realizował też wiele wiele filmów fabularnych. Stał się mistrzem młodych filmowców włoskich, skupionych wokół niego po założeniu w 1982 wraz z Paolem Valmaraną, szkoły filmowej "Ipotesi Cinema" w Bassano del Grappa. Do jego najgłośniejszych dzieł należą "Narzeczeni" (1963), "Niech żyje czcigodna pani" (1987) i "Legenda o świętym pijaku" (1988).