Obok kanonu. Tropami kina niemieckiego

Prof. Andrzej Gwóźdź, wybitny znawca nowych mediów, często w swych pracach filmoznawczych sięga do kina niemieckiego. Przed ośmiu laty w krakowskim Wydawnictwie Universitas ukazała się jego niezwykle interesująca książka „Technologie widzenia albo media w poszukiwaniu autora: Wim Wenders”. W tym samym roku Rabid wydał „Kino niemieckie w dialogu pokoleń i kultur. Studia i szkice”, a pięć lat wcześniej dzięki Wydawnictwu Śląsk znalazła się na rynku – zredagowana przez Gwoździa – dwutomowa antologia niemieckiej myśli filmowej „Od projektora do komputera. Współczesna niemiecka myśl filmowa. Antologia”. 

W swej najnowszej książce śląski filmoznawca przedstawia fakty, zjawiska i procesy spoza kanonu kina niemieckiego, sytuując je w obrębie takich zagadnień, jak: techniki kulturowe wczesnego kina, reprezentacje cielesności w twórczości filmowej Republiki Weimarskiej, pamięć w filmie czy realizm kapitalistyczny Heimatfilmu.

Gwóźdź prezentuje ponadto czwórkę mniej znanych, a wybitnych postaci niemieckiego kina. Rochus Gliese to reżyser, scenarzysta, scenograf i aktor, który w 1927 roku był nominowany do Oscara za scenografię do filmu „Sunrise”, a w 1973 roku otrzymał Niemiecką Nagrodę Filmową za wkład do rodzimej kinematografii, László Moholy-Nagy – węgierskiego pochodzenia malarz, fotograf, projektant, producent filmowy, teoretyk, profesor Bauhausu, Franz Wachsmann – znakomity kompozytor, dwukrotny zdobywca Oscara („Bulwar Zachodzącego Słońca”, „Miejsce pod słońcem”), a Michael Jary – urodzony w Siemianowicach Śląskich, także wybitny kompozytor muzyki filmowej.

Publikacja wydana przy współpracy Centrum Studiów Niemieckich i Europejskich im. Willy'ego Brandta.