Życie za życie

Rok 1941. Jan jest więźniem obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu. Przypadkowy zawał w żwirowni daje mu szansę ucieczki. Pomaga mu dróżnik, później chłopi. Dociera do klasztoru w Alwemii, gdzie znajduje schronienie. Tu też docierają do niego wiadomości z obozu o tym, że po jego ucieczce skazano w odwecie dziesięciu ludzi na śmierć w bunkrze głodowym, a wśród nich ojca Kolbego, który poświęcił swoje życie za jednego z więźniów. Jan rozmawia z naocznym świadkiem „wybiórki”, po czym decyduje się na wyjazd do klasztoru w Niepokalanowie, gdzie ojciec Maksymilian - do momentu aresztowania - był przełożonym.
Szuka kontaktów z ludźmi, którzy znali Kolbego, by zrozumieć motywy, jakimi się kierował. Po zakończeniu wojny Jan powraca na Śląsk, skąd pochodzi.
Z rodziny ocalał tylko brat. Wyjazd do niego do Stanów Zjednoczonych, jest próbą ucieczki od Oświęcimia i gnębiącej go obsesji- poczucia winy za śmierć innych. Tam dowiaduje się za pośrednictwem telewizji o beatyfikacji ojca Kolbego.
Kontrowersyjny dramat, próbujący zbliżyć sylwetkę i motywy działania franciszkanina. Film nie jest wierną rekonstrukcją wydarzeń - w rzeczywistości więźnia, który uciekł, schwytano i zmarł on w obozie.