Zofia

Zofia jest pensjonariuszką domu opieki społecznej. Nie bierze udziału w codziennym życiu jego mieszkańców, z nikim się nie przyjaźni. Wszelkimi sposobami stara się zarobić trochę pieniędzy- sprzedaje butelki, gra w totalizatora sportowego, statystuje w filmie, pozuje studentom w pracowni rzeźbiarskiej. Odrzucając zaproszenie interesującego się nią pana Władysława, Zofia wyjeżdża na święta Bożego Narodzenia do córki i zięcia w Warszawie. Liczy, że zamieszka wraz z nimi w nowym mieszkaniu. Zabiera ze sobą liczne prezenty. Niestety, mimo dobrej woli ze strony rodziny Zofia nie umie przystosować się do jej życia; czuje się niepotrzebna. Wigilijny wieczór spędza na dworcu. W pociągu rozdaje część prezentów przygodnym podróżnym, a resztę wyrzuca przez okno. Debiut fabularny autora wielu filmów animowanych poruszających problematykę ludzi starych.
Na przykładzie losów starej kobiety pełnej nadziei na wspólne życie z najbliższymi reżyser ukazuje niemożność porozumienia między pokoleniem dorosłych dzieci i ich rodziców.