Znachor

Chirurga Rafała Wilczura opuszcza żona. Zabiera ze sobą córeczkę. Wilczur błąka się po Warszawie. Razem z przypadkowym znajomym Jemiołem upija się. Zostaje obrabowany i pobity. Traci pamięć. Tymczasem jego żona zostaje sama - kochanek zginął przygnieciony przez drzewo. Pracuje jako szwaczka, potem taperka w kinie. Wilczur, wielokrotnie zatrzymywany za włóczęgostwo, pod nazwiskiem zmarłego Kosiby zatrzymuje się u młynarza. Prawidłowo nastawia nogi syna młynarza, źle zrośnięte po złamaniu, po czym zaczyna leczyć okolicznych chłopów. Marysia, córka Wilczura, po śmierci matki zostaje taperką w kinie. Ma dwóch zalotników: Leszka Czyńskiego i Woydyłłę. Zazdrosny Woydyłło powoduje wypadek, w którym zostają ranni ona i Leszek. Znachor, aby dokonać operacji, kradnie narzędzia lekarzowi z miasteczka. Przed sądem zostaje rozpoznany przez Dobranieckiego, rywalizującego z nim kiedyś kolegę - chirurga i uniewinniony.
Leszek i Marysia chcą się pobrać. Znachor odzyskuje pamięć na grobie żony i wraca do swego szpitala. W ostatniej chwili przychodzi na ślub córki.
Wzorcowy przykład międzywojennego dramatu filmowego. Przejrzysta akcja, wiara w zwycięstwo dobra i znakomite aktorstwo spowodowały, że był to przebój kasowy na polskich ekranach.