Ziemia obiecana

Trzech przyjaciół - Polak Karol Borowiecki, Niemiec Maks Baum i Żyd Moryc Welt - pragnie w Łodzi założyć fabrykę włókienniczą. By osiągnąć cel, muszą stosować różne chwyty wymuszane przez bezwzględnych łódzkich przemysłowców - potentatów bawełny. Po pożarze ich świeżo zbudowanej przędzalni rozchodzą się. Karol sprzeniewierza się szlacheckim ideałom, zrywa narzeczeństwo z Anką, by przez ślub z Madą, córką największego fabrykanta Mullera, objąć we władanie najpotężniejszy łódzki kapitał. W ostatniej sekwencji Borowiecki rozprawia się ze strajkiem włókniarzy wydając rozkaz strzelania do tłumu. Adaptacja powieści o wczesnokapitalistycznej Łodzi stała się dla Wajdy pożegnaniem z polską, romantyczno-szlachecką arkadią. Śledząc historię realizacji snu o zdobyciu fortuny, reżyser przedstawił naturalistyczno-barokową syntezę postaw moralnych w bezwzględnej, fascynującej wulgarnością walce o pieniądz. Wizja filmowa oscylująca między realistyczną rekonstrukcją a barokową symboliką, połączoną z konkretem w opisie przemysłowego molocha, w którym żądza pieniędzy i bezwzględność w zaspokajaniu własnych zachcianek zeszły poniżej etyki i kulturowo akceptowanych zachowań.