Ziemia

Stary, zamożny chłop Ślemień jest bardzo przywiązany do swojej ziemi. Ze względu na wielkość gospodarstwa uważany jest przez władzę ludową za kułaka i wyzyskiwacza, choć naprawdę gospodarstwo to wymaga pomocy. W sąsiedztwie powstała spółdzielnia produkcyjna, do której wstępują małorolni gospodarze, najmujący się niegdyś do pracy u Ślemienia. Większość mieszkańców go szykanuje: kowal odmawia podkucia koni, tłumacząc się pracą dla spółdzielni. Nie może też odzyskać pożyczonych chłopom pieniędzy; jedynie Wawrzyniaczka zgadza się odpracować na roli swoje długi. Ślemienia wspomaga ksiądz werbujący mu do pomocy parobków; po latach skłócenia także szwagier Grzelak oferuje pomoc przy obsianiu ziemi, ale Ślemieniowa początkowo nie chce mieć z bratem nic wspólnego. Geniek, syn Grzelaka, woli spółdzielczy traktor od orki parą koni. W szufladzie żony Ślemień znajduje wycinki z gazet o wynajmowaniu mieszkań w mieście. Jest pełen goryczy, bo do tej pory wszyscy żyli z ziemi, a teraz odwracają się do niej plecami i uciekają.
Dramat samotności wynikający z rzetelności zawodowej chłopa oraz jego przywiązania i miłości do własnej ziemi i tradycji.