Zbrodniarz, który ukradł zbrodnię

Siwy kapitan MO, po ciężkim zawale serca zostaje w wieku czterdziestu pięciu lat przeniesiony na emeryturę. Odwiedzającemu go w sanatorium dziennikarzowi opowiada historię ostatniej prowadzonej przez siebie sprawy. Notatka w gazecie o tajemniczej śmierci Ewy Salm, zwanej „Księżniczką", przypomniała mu proces, w którym dziewczyna była świadkiem oskarżenia. Chodziło o napad na kierownika sklepu, odnoszącego utarg na pocztę. Zeznania byłej ekspedientki sklepu, a obecnie kucharki doktora Leśniakiewicza, obciążyły jego pasierba Kemera, karanego wcześniej za próbę zabicia ojczyma.
Dowodem był płaszcz ortalionowy znaleziony przez szofera Kwasowskiego, świadka napadu. Oskarżony przyznał się do winy, nie zdradził jednak miejsca ukrycia pieniędzy. To nasunęło Siwemu pewne wątpliwości. Czy wyrok dziewięciu lat dla Kemera był sprawiedliwy? Czy Kemer prowadzi jakąś psychologiczną grę ze swoim ojczymem, odpowiedzialnym za jego rozwód z ukochaną żoną? Śmierć „Księżniczki” uświadamia Siwemu dalsze niejasności procesu i rodzi podejrzenie, że jej morderca mógł być także sprawcą napadu na kierownika sklepu. Rozpoczyna śledztwo na własną rękę, narażając się dawnym kolegom z milicji i ryzykując własne życie. Dzięki pomocy dziennikarza wpada na trop przestępcy. Jest nim Robert Kwasowski, jeden ze świadków oskarżenia, bliski znajomy „Księżniczki”.
Zrealizowany w konwencji paradokumentalnej „dramat psychologiczny na kanwie afery kryminalnej”. Scenerię tworzą ulice Warszawy, kawiarnie „Bristolu” i „Europejskiego”, redakcja „Kuriera Polskiego", piwiarnia na Świętokrzyskiej. Na tym tle subtelnie zarysowana sylwetka psychologiczna kapitana Siwego, który staje się centralną postacią utworu.