Zacne grzechy

Wiek XVII. Udający kwestarza karmelickiego Makary zbiera drobne datki - rzekomo dla zakonu. Poznaje wielmożę Krasnopolskiego, chcącego spotkać się ze swoją krewną Firlejową, która otoczyła się jezuitami i tylko ich słucha. Jezuici są o krok od przejęcia jej majątku. Różnymi fortelami Makaremu udaje się skontaktować krewnych, skompromitować w oczach Firlejowej jezuitów - by wprowadzić na ich miejsce karmelitów, oraz połączyć dwoje zakochanych: Kasię i szlachcica Trzaskę. Otrzymuje wynagrodzenie od Krasnopolskiego i rusza dalej w świat.
Postać Dyla Sowizdrzała, pogodnego bohatera germańskiego wałczącego śmiechem ze złem świata, znalazła tu swego polskiego odpowiednika: niby-kwestarza Makarego. Wyrastają obaj z tego samego pnia humoru ludowego. Nie ma tu postaci; są typy charakterystyczne, dzięki czemu i film nabiera stylu ludowej przypowieści. Jego humor podkreśla jeszcze znakomity komentarz napisany i wygłaszany przez Jeremiego Przyborę.