Zabić Sekala

Rok 1943. Do małej wsi na Morawach o nazwie Lakotice przybywa Jura Baran, działacz ruchu oporu poszukiwany przez gestapo. Burmistrz ofiarowuje mu pomoc, proponując pracę u kowala. Główny problem dla wiejskiej społeczności stanowi Sekal, który współpracuje z Niemcami donosząc na gospodarzy, by potem przejmować ich majątki. Sekal, syn z nieprawego łoża, bierze w ten sposób odwet za pogardę i krzywdy, jakie spotkały go w życiu. Jeden z zamożnych gospodarzy pod presją Sekala zgadza się oddać mu swoją córkę Aneżkę. Gdy w czasie aktu miłosnego okazuje mu pogardę, Sekal przekazuje ją kartowi. Dziewczyna popełnia samobójstwo. Gospodarze w czasie narady ustalają, że młody i silny Jura powinien usunąć Sekala z wioski. Kiedy Jura się opiera, grożą mu, że wydadzą gestapo miejsce, gdzie ukrywa się jego rodzina. Jedyną przyjazną Baranowi osobą jest ksiądz, któremu nie przeszkadza, że przybysz jest luteraninem, choć większość mieszkańców wioski dokucza mu z tego powodu. Jura i Sekal umawiają się na walkę na noże o godzinie dwunastej w okolicy kapliczki. W pojedynku obaj odnoszą poważne rany. Sekal ginie, a Jura ostatkiem sił dociera do miejsca, gdzie zgromadzili się gospodarze. Nie udzielają mu pomocy. Wręcz przeciwnie, czekają na jego śmierć, chcąc w ten sposób zatuszować całą sprawę.
Społeczność miasteczka żyjąca w strachu, w stanie zagrożenia zdolna jest do wszystkiego, gdyż instynkt samozachowawczy jest silniejszy i zagłusza dylematy moralne. Mamy tu osadę terroryzowaną przez czarny charakter, przybysza znikąd, który uratuje mieszkańców oraz tchórzliwą społeczność, która wymusza na nim, by samotnie stauńł czoło intruzowi. Kulminację akcji stanowi końcowy pojedynek. Perfekcyjnie skonstruowano scenariusz. Dzięki motywom nawiązującym do westernu W samo południe powstał swoisty moralitet, ze znakomitymi zdjęciami i ciekawymi kreacjami polskich aktorów.