Wyrok na Franciszka Kłosa (TV)

Podwarszawskie miasteczko, lata okupacji hitlerowskiej. Franciszek Kłos jest granatowym policjantem, odznaczającym się szczególną gorliwością w tłumieniu polskiego ruchu oporu i tropieniu Żydów. Chciałby zostać folksdojczem, ale nie umie wykazać się niemieckimi przodkami. Sfrustrowany, wciąż upija się na umór, co jeszcze bardziej podsyca jego nienawiść do sąsiadów, partyzantów, a nawet własnej rodziny, chociaż ma żonę o anielskim sercu, potrafiącą wybaczyć największą niegodziwość męża. Koledzy, polscy granatowi policjanci z tego samego posterunku odsuwają się od niego, widząc w nim chorego i niebezpiecznego fanatyka. Granicą moralną, zza której Kłos nie ma już powrotu, okazuje się moment, kiedy po raz pierwszy zabija Polaka. Podziemie wydaje na niego i na kilku innych kolaborantów wyrok śmierci. Franciszek wie o tym. Żyje w paranoicznym strachu, lecz nie przestaje zabijać Polaków--antyfaszystów i Żydów. Coraz więcej pije. Pewnego razu idzie nawet do kościoła wyspowiadać się, lecz ogrom jego win nie mieści się w głowie poczciwego księdza, który nawet udziela mu rozgrzeszenia. Podziemie wykonuje pierwszy z zapowiedzianych wyroków. Niemcy mszczą się egzekucją na grupie mieszkańców miasteczka. Partyzanci próbują ich odbić. Podczas strzelaniny na rynku Kłos współdziała z Niemcami. Zabija wszystko co się rusza, nie szczędząc nawet kilkuletniej córeczki karczmarza. Miejscowy komendant SS postanawia nagrodzić lojalnego policjanta. „Załatwia” mu wymarzone dokumenty folksdojcza. Kłosowi wydaje się, że cały świat stoi przed nim otworem. Żona odchodzi, matka wyrzeka się go. Zrozpaczony policjant idzie na wódkę do dworcowego baru. Jego buńczuczne zachowanie obserwują chłopcy z ruchu oporu. Postanawiają niezwłocznie wykonać wyrok.