Wspólny pokój

Warszawa lat trzydziestych. Młody, dobrze zapowiadający się poeta Lucjan Salis zamieszkuje na Nowym Mieście w sublokatorskim pokoju. Jego współlokatorzy - Zygmunt, Teodozja, Dziadzia i inne osoby, przewijające się przez mieszkanie Stukonisowej, egzystują na marginesie życia. Bezrobocie i życiowy pesymizm dominują w spotkaniach, starciach młodych ludzi. Zygmunt, autor nie publikowanych poematów, traci nadzieję, że cokolwiek w życiu osiągnie. Jego brat Mietek realizuje się w pracy dla lewicowej organizacji, student popełnia samobójstwo z powodu oblanych egzaminów. Lucjan Salis, w którym kocha się Teodozja, umiera na gruźlicę.
Subiektywna adaptacja osobistego pamiętnika jednego z dobrze zapowiadających się pisarzy dwudziestolecia międzywojennego.