Trzy stopy nad ziemią

Pechowy student politechniki Nowaczek, chcąc uniknąć służby wojskowej, zgłasza się do pracy w kopalni. Szybko przekonuje się, że rzeczywistość daleka jest od propagandowych wizji. Tempo ciężkiej pracy dyktują zawyżone plany, kierownictwo nie rozumie albo nie chce rozumieć potrzeb załogi, brakuje czasu na wypoczynek. Zaprzyjaźnia się z Geniem, niepozornym chłopcem, który uparcie dąży do zrealizowania wielu „nieosiągalnych" celów. Pewnego dnia Nowaczek widzi przyjaciela lewitującego pół metra nad łóżkiem.
Wzbudza to w nim wiarę, że „niemożliwe” jest możliwe. Geniowi ta siła woli pozwoli przetrwać katastrofę górniczą. Nowaczek, biorący udział w akcji ratunkowej kontuzjowany, zdobędzie się na sprzeciw wobec poczynań dyrekcji kopalni, chociaż w konsekwencji zmieni hotel robotniczy na koszary. W koszarach, w czasie lustracji sal, kiedy wszyscy w obecności dowódcy stoją na baczność, Nowaczek zawisa w powietrzu.
Film dokumentuje lata siedemdziesiąte i zawiera akcenty krytyki stosunków społeczno-politycznych. Sekwencje „lewitowania" pełnią rolę symbolu. Niemożliwe jest możliwe.