Tato

Michał jest operatorem filmowym, ma żonę Ewę i siedmioletnią córkę Kasię. Nie pracująca żona zajmuje się dzieckiem. Pewnego wieczoru Ewa dokonuje samookaleczenia i wybiega z domu wzywając pomocy. Krzyczy, że mąż ją pobił. Następnego dnia wraz z Kasią przenosi się do matki i składa pozew o rozwód. Wkrótce bohater zaczyna się orientować, że żona jest poważnie chora psychicznie. Widzi na ciele Kasi ślady pobicia i nie chce, aby pozostawała pod opieką despotycznej teściowej, która konsekwentnie utrudnia mu kontakty z córką. W wyniku rozprawy sądowej opieka nad dzieckiem zostaje przyznana Ewie. Adwokat Magda składa apelację, a Michał udaje się do Stowarzyszenia Obrony Praw Ojca. Przewodniczący Cezary uświadamia go, że w sprawie o dziecko wygrywają zawsze kobiety. Michał może jedynie wykraść Kasię i wywieźć ją zagranicę. Na następnej rozprawie sądowej Ewa ujawnia zachowania niebezpieczne dla otoczenia. Trafia do szpitala psychiatrycznego, a sprawa pozostaje nie rozstrzygnięta. Michał porywa Kasię i nie chce jej oddać teściowej. Między córką a ojcem nawiązuje się głęboka więź uczuciowa. Teściowa wynajmuje ludzi z agencji detektywistycznej, którzy brutalnie biją Michała i usiłują zabrać dziewczynkę. Kasia ucieka do domu Cezarego. W nocy zakrada się tam Ewa. Matka odebrała ją przedwcześnie ze szpitala. Ewa ciężko rani Czarka. Na ponownej rozprawie apelacyjnej sąd wyznacza prawnym opiekunem dziecka teściową. Przerażona dziewczynka staje na gzymsie okiennym ostatniego piętra budynku sądu. Teściowa próbuje ją schwytać, wypada przez okno ponosząc śmierć na miejscu. Michał próbuje ocalić dziecko i razem spadają na podstawioną przez strażaków płachtę. Nareszcie mogą bezpiecznie zamieszkać razem.