Tajemnica puszczy

Początek dwudziestego udeku. Do dziadka leśniczego przyjeżdża na wakacje wnuk Tadeusz, uczeń gimnazjum. Dziadek traktuje chłopca jak mężczyznę, zabiera ze sobą na polowanie. W czasie włóczęgi ze strzelbą Tadeusz spotyka miejscowego wyrostka Justysia. Popisując się przed rówieśnikiem zabija koziołka. Na biwaku w szałasie okazuje się, że współtowarzysz Tadzia - Justyś, to dziewczyna - Justysia. Ukrywa się przed włóczęgami, którzy chcą ją porwać, aby wymusić okup od jej opiekuna Zacharego. Justyna straciła rodziców, kiedy przeprawiali się łódką przez jezioro, wioząc, jak opowiadano, skarb. Młodzi, zauroczeni sobą, zapominają o niebezpieczeństwie. Jeden z włóczęgów, Janyga, więzi dziewczynę w klatce po niedźwiedziu. Zachary, mimo iż dał okup za Justynę, ginie z rąk Janygi. Drugi włóczęga Pińczuk zostaje schwytany przez Tadeusza i osadzony w klatce w miejsce Justyny. Janyga usiłuje wyciągnąć towarzysza szamoczącego się w klatce i razem z nią stacza się do jeziora. W stronę młodych, obserwujących tę scenę, pada strzał. To Janyga wypłynął na brzeg i próbował zabić Tadeusza, ale śmiertelnie trafił Justynę. Tadeusz strzela zabijając Janygę. Nazajutrz o świcie dziadek odwozi wnuka.
W romantycznej scenerii puszczy rozgrywa się dramat, który przypomina sen dorastającego chłopca. Sen o pięknej, zesłanej przez los dziewczynie i walce ojej zdobycie . Film kończy się jak sen - wszystko zniknęło, i dziewczyna, i jej prześladowcy. Tylko chłopiec wydoroślał i odmieniony wraca do codzienności.