Ślady wilczych zębów

Sudety, 1945 rok. Mała osada na pograniczu polsko-czesko-niemieckim, z opustoszałą gospodą Berhof. Właścicielem jest Habiger mieszkający z córką Ulryką. Matka dziewczyny niedawno zmarła. Wędrowny handlarz Gustl przywozi Tyldę, która musi zniknąć z pobliskiego miasteczka.
Po pogrzebie żony, gdy Habiger wypędza córkę,
Ulryka spotyka tajemniczą zakonnicę Salome.
W okrutny sposób zostaje zamordowany okoliczny dziwak Florian. W czasie burzy o schronienie w gospodzie proszą trzy zakonnice. Jedna z nich to Salome, która w przebraniu mniszki chce przeprowadzić przez granicę dwóch członków Wehrwolfu, młodych chłopców, także w zakonnym przebraniu. Trzeci, ciężko chory Eryk, utrudnia im wędrówkę. Ulryka zajmuje się Erykiem. W gospodzie zjawia się sierżant Łasica. Towarzysze Salome mordują go, następnie torturują Habigera. Ulryka, wysłana po lekarstwa do miasteczka przez Salome, mimo woli wyjawia dowódcy stacjonującego tu oddziału obecność bandy w gospodzie. Chłopcy upijają się i romansują z Tyldą. Wściekły Habiger zabija ich widłami.
Rankiem wojsko otacza osadę. Salome ginie. Ulryka podąża w góry i zabiera ze sobą na wózku chorego Eryka.