Superwizja

XXI wiek. Po telewizji kablowej i satelitarnej wynaleziono SuperWizję, która działa jak narkotyk, stwarzając iluzję rzeczywistości. Wrażenia dostarczane za pośrednictwem SuperWizji odbiegają od tego, co przynosi życie. Indoktrynacja jest tak skuteczna, że pranie nikt się nie buntuje. Tyle że część społeczeństwa ma znak minus (co znaczy, że jest odporniejsza) i ci pogrążają się w morzu prawdziwych narkotyków. Robert, należący do ścisłej czołówki władzy, ma znak plus i kilkakrotnie poddawano go kuracji odwykowej w klinice profesora Kellera. Ostatecznie pozbawiono go stanowisk, domu i pieniędzy. Podleczony, opuszcza klinikę, głównie jednak dlatego, że ją zamknięto. Próby odzyskania majątku i wpływów nie przynoszą rezultatu; jeden z przyjaciół oddaje mu swą garsonierę. Zjawia się tam profesor Keller; wyjawia Robertowi, że odkrył remedium: pigułkę, która pozwala uwolnić się spod działania SuperWizji, dlatego zamknięto klinikę i porwano mu córkę. Prosi Roberta o pomoc w jej znalezieniu - ceną są nie tylko pieniądze, ale i pigułka. Robert znajduje dziewczynę, profesor popełnia jednak samobójstwo, by jej więcej nie narażać. Moren wraz z jego córką podejmują walkę z Wielkimi Manipulatorami, wydaje im się, że zwyciężyli. Jednakże wszystkie ich działania były filmowane. Zapada decyzja, by film pokazać w SuperWizji.
Fantastyczna groteska filmowa, inspirowana wizjami Aldousa Huxleya i George’a Orwella, która - nie po raz pierwszy w kinie - ostrzega przed dominacją konkurencyjnego medium, przed uniformizacją społeczeństwa, totalitaryzmem, upadkiem kultury. Krytyka zarzucała twórcy kalkowanie wielu filmów.