Sposób bycia

Mężczyzna ma czterdzieści kilka lat i choruje na serce. Waśnie wrócił ze szpitala. Jest sam w brudnym, zaniedbanym mieszkaniu. Wspomina swoje życie. Zastanawia się. dlaczego nie było w nim radości, tylko same porażki i cierpienie. Bezbarwne dzieciństwo i młodość, obóz koncentracyjny, praca w biurze, niespełnione marzenie o awansie. Nieszczęśliwy związek małżeński, zdrady żony i - w odwecie - jego własne. Rozpamiętuje odejście żony, która go porzuciła dla jego zwierzchnika, byłego towarzysza z obozu. Rankiem, po nieprzespanej nocy, mężczyzna otrzymuje list od żony, która wyznaje, że go kocha, prosi o przebaczenie i chce wrócić. Mężczyzna jest szczęśliwy, zyskuje nadzieję. Ale radość jest zbyt silna, zbyt gwałtowna...
Film zainspirowany teatralną adaptacją powieści Kazimierza Brandysa, wystawionej przez Jerzego Markuszewskiego w Studenckim Teatrze Satyryków jako znakomity monolog Andrzeja Łapickiego. W filmie ten monolog został wzbogacony obrazami z przeszłości, którą bohater przeżywa na nowo.