Spokój (TV)

Antek Gralak odsiedział w więzieniu karę z paragrafu 156 (za pobicie, albo „za niewinność”). Po wyjściu na wolność jego jedynym marzeniem jest spokojne życie, praca, założenie rodziny. Najbardziej doskwiera mu brak domu i wiernej towarzyszki życia, ponieważ rodzice zamknęli przed nim drzwi swego domu w Krakowie, a jego dziewczyna po trzech latach związała się z innym. Przez biuro pośrednictwa pracy wyjeżdża na Śląsk, żeni się z pierwszą poznaną dziewczyną, ma kolegów z brygady i mieszkanie kątem u teściów. Jego potrzeby są niewielkie: „Przede wszystkim kobita, dzieci, własny kąt i obiad w domu, żadne stołowy...” Ale Gralak nie potrafi dostosować się do układów istniejących na budowie, dostrzega niesprawiedliwości w podziale zasług i przywilejów. Inaczej zachowuje się wobec kierownictwa, z którym chciałby trzymać sztamę, inaczej wobec kolegów, a jeszcze inaczej wobec żony. Dochodzi do otwartego konfliktu z kierownikiem, prowadzącym w fabryce ciemne interesy „góry”. Kiedy trzeba zatuszować śledztwo w sprawie skradzionej cegły i cementu, kierownik zbiera w brygadzie pieniądze i wysyła naiwnego Antka na sąsiednią budowę po zakup brakujących materiałów. Brygada strajkuje. Gralak staje między stronami konfliktu, ale kumple uważają go za szpicla. Okrutnie skopany, powtarza w kółko jedno słowo: „spokój”.
Surowy film społeczny w konwencji paradokumentu, wykazujący niemożliwość prawidłowego funkcjonowania społeczeństwa socjalistycznego ”. Traktat o potrzebie solidarności ludzi przeciw niesprawiedliwości i korupcji.