Sonata marymoncka

Kiedy wybuchła druga wojna światowa, kilkunastoletni Rysiek, wrażliwy, trochę nieśmiały chłopak, zostaje sam. Ojciec chrzestny, Zieliński z Marymontu, załatwia mu pracę pikolaka w podwarszawskiej restauracji. Rysiek przechodzi twardą szkołę, a po wojnie wraca do Warszawy. Pracuje w transporcie zastępującym komunikację w zrujnowanej stolicy. Potem próbuje okradać pasażerów autobusów. Przez zaprzyjaźnionego kierowcę Rumińskiego trafia do bazy samochodowej.
Jest pomocnikiem szofera. Kamiński ulega wypadkowi i zostaje zwolniony z bazy. Wyjaśnienia należy szukać w jego przeszłości partyzanckiej. Rustecki, stary kierownik techniczny, przenosi Ryśka „na kierowcę". Chłopak bierze udział w kradzieży cementu. Mszcząc się za Kamińskiego, łamie dyrektorowi rękę. Rustecki, pragnąc ratować Ryśka, wysyła go w długą, trudną trasę. W bazie pojawia się milicja z nakazem aresztowania złodziei. Czy uprzedzony o tym Rysiek zdecyduje się wrócić?
Ekranizacja młodzieńczego utworu Hłaski, wzbogacona o wątki z biografii pisarza, jest raczej balladą niż sonatą o dojrzewaniu w trudnych, bezwzględnych warunkach.