Skorpion, panna i łucznik

Zdezelowanym kolorowym autobusem, krętą górską szosą, podróżuje niezwykła ekipa. Młoda kobieta Magda, kapucyn (nosi szaty zakonne) i Jakub (w czarnych okularach, szef grupy). Mieszkają w autobusie, tu też urządzili laboratorium fotograficzne i magazyn kostiumów rodem z szopki wigilijnej.

Wędrują od odpustu do jarmarku, dając przedstawienia i pozując do zdjęć jako święci. Pewnego dnia odwiedza ich milczący nieznajomy. Dzielą się z nim chlebem i winem. Gość rano odchodzi, kradnąc aparat fotograficzny. Ścigany, rozbija aparat o kamienie. Kapucyn i Jakub pozwalają mu odejść, chociaż zostali pozbawieni narzędzia pracy. Zaczynają się jesienne chłody. Interesy idą coraz gorzej. Jakub sugeruje, że wyjściem byłaby „sprzedaż” Magdy. Tym samym czyni aluzje do jej przeszłości. Kobieta czuje, że ci, których uważała za przyjaciół, gotowi są ją zdradzić.

Utrzymany w poetyce jarmarcznej ballady film odwołujący się do symboliki ewangelicznej, a dotyczący spraw ostatecznych - miłości, namiętności, wierności, śmierci.