Zazie w metrze

Dziesięcioletnia Zazie zostaje oddana pod opiekę wuja Gabriela na trzydzieści sześć godzin, ponieważ jej matka chce ten czas poświęcić wyłącznie dla kochanka. W ten sposób Zazie trafia do Paryża. Jej największym marzeniem jest przejażdżka metrem, które niestety chwilowo nie działa z powodu strajku. Dziewczynka niechętnie zgadza się, by odwiózł ją do domu wuja taksówkarz Charles. Na miejscu poznaje ciotkę Albertine, właściciela pobliskiej kawiarni Turandota oraz kelnerkę Mado, których zaskakuje jej pewność siebie oraz nieprzyzwoity język. Następnego ranka dziesięciolatka wymyka się z mieszkania, ale metro wciąż nie jeździ. Zawstydza publicznie Turandota, kiedy głośno krzyczy, że mężczyzna ją molestuje. Następnie spotyka Trouscaillona, tajemniczego satyra, i przyprowadza go do wujostwa jako policjanta. Gabriel i Charles zabierają Zazie na wieżę Eiffla, gdzie pod wpływem niesfornej dziewczynki Charles decyduje się oświadczyć Mado. Dochodzi do spotkania z wdową Mouaque. Wieczorem wszyscy idą do klubu, w którym tańczy Gabriel. Wywiązuje się bójka, ale Zazie ją przesypia. Nad ranem dziewczynka zostaje odwiedziona do matki. Na jej pytania o wrażenia odpowiada, że „zestarzała się”.

Film wyreżyserowany przez Louisa Malle’a jest wierną ekranizacją powieści Raymonda Queneau. Większość wątków oraz dialogów z książki zostało zachowanych, wzbogacono je jedynie o warstwę wizualną. To radosna komedia o niesfornej, anarchizującej dziewczynce, która lubi wygłupy i uprzykrzanie życia dorosłym. Za jej pośrednictwem do mieszczańskiego świata wkrada się trochę szaleństwa i zabawy. Reżyser potraktował temat z lekkością i wprowadził do filmu elementy burleski, wodewilu i pure nonsensu. Historia jest pełna zwrotów akcji, gagów i popisów inscenizacyjnych, wyróżnia ją żywiołowość oraz zawrotne tempo. Malle połączył różne tradycje filmowe (m.in. komedie braci Marx, kreskówki Disneya, dzieła Felliniego i Resnaisa), sparodiował je lub dokonał ich pastiszu, osiągając efekt końcowy w postaci komedii absurdu. Bogactwo zastosowanych środków oraz dążenie do tego, by ciągle zaskakiwać widza, powoduje jednak, że film staje się momentami przytłaczający. Przyczyniło się to również do zatracenia spokojnej, refleksyjnej atmosfery pierwowzoru literackiego. Buntownicze przesłanie oraz żywiołowość „Zazie w metrze” nawiązuje do nurtu nowofalowego w kinie francuskim.