Rzeczywistość

Polska międzywojenna. Student Uniwersytetu Wileńskiego Juliusz Szulc przypadkowo jest świadkiem strajku w miasteczku, pisze o tym reportaż i tak trafia do redakcji „Rzeczywistości”. Władze śledcze, dążąc do rozbicia zespołu i likwidacji pisma, szykują prowokację, wybierając na ofiarę Szulca, najsłabiej związanego z pismem. Osaczony, początkowo załamuje się, ostatecznie jednak nie daje się użyć za narzędzie. Proces kończy się moralnym zwycięstwem zespołu. Skompromitowane władze ponownie aresztują Szulca, który zostaje zamordowany w więzieniu.
Głośna powieść Jerzego Putramenta (na jej kanwie powstało słuchowisko radiowe i przedstawienie telewizyjne) ma charakter autobiograficzny.
Pismo nazywało się „Po prostu”, a przywódcami politycznymi byli Stefan Jędrychowski i Henryk Dembowski. Film, przedstawiając mechanizm działań politycznych, ukazał także wiele autentycznej żarliwości społecznej młodego pokolenia inteligencji polskiej w odrodzonym państwie.
Grzeszy ilustracyjnością początkowych sekwencji i natrętnym komentarzem. Pierwsza w naszym kinie znakomita sekwencja rozprawy sądowej.