Różaniec z granatów

Jesień 1944 roku. Do alianckiego szpitala polowego przywieziono rannego oficera polskiego, Ryszarda. Zauważa on na stoliku innego żołnierza - także Polaka - różaniec z pestek granatów. Józef uradowany z przybycia rodaka, opowiada historię różańca. Emigrant polski we Francji, walczył w 1936 roku w Hiszpanii w Brygadach Międzynarodowych. Różaniec odkupił od czerwonego milicjanta. W czasie walk dostał się do frankistowskiej niewoli i różaniec ocalił go od natychmiastowego rozstrzelania. Po brutalnym.przesłuchaniu został postawiony przed obliczem cywila, który okazał się polskim majorem, obserwatorem przy sztabie Franco. Major nie udzielił mu pomocy, twierdząc, że Rzeczypospolita pozbawiła go obywatelstwa, ponieważ jest bolszewickim kondotierem . Z więzienia pomogli mu uciec Irlandczycy, z którymi przedostał się do Irlandii.
W czasie drugiej wojny światowej walczył w polskich formacjach na Zachodzie, teraz dogorywa wskutek odniesionych ran. W szpitalu zjawia się pułkownik, by udekorować Józka Krzyżem Walecznych. Następuje dramatyczne rozpoznanie antagonistów w radykalnie odmienionej sytuacji. Zmieszany pułkownik zostawia pośpiesznie odznaczenie na stoliku i wychodzi. To wydarzenie przyśpiesza śmierć Józia. Konając, prosi Ryszarda o jakiś polski znak. Ryszard zaciska pięść w geście republikańskiego pozdrowienia.