Romans prowincjonalny (TV)

Elżbieta mieszka wraz z matką w małym prowincjonalnym miasteczku. Buntuje się przeciwko monotonii i nijakości życia, przeciwko drobnomieszczańskim obyczajom, temu, że ksiądz Ryba przychodzi grać w kierki, a przyjaciółka matki, Brygierowa znosi plotki z całej okolicy. Muzyka (dziewczyna udziela gry na fortepianie) nie może wypełnić jej życia. Do domu Elżbiety i jej owdowiałej matki zagląda także starszy wiekiem inżynier, który ma wobec dziewczyny poważne zamiary. Pewnego razu do miasteczka przyjeżdża z wieczorem autorskim poeta z Warszawy. Elżbieta pokazuje mu okolicę, prowadzi z nim rozmowy, tańczy na zabawie. Pisarz wydaje się nią zafascynowany, przedłuża pobyt o kilka dni, namawia do przeżycia romansowej przygody. Elżbieta początkowo odmawia, ale kiedy inżynier oświadcza się i matka skłania ją do małżeństwa z rozsądku - godzi się na nocne spotkanie w hoteliku. Wkrótce potem poeta wyjeżdża - i wszystko zdaje się powracać do dawnego rytmu, ale do miasteczka przyjeżdża grupa młodych i interesujących inżynierów na budowę przemysłowego obiektu.
W tym kameralnym filmie obyczajowym uchwycone zostało autentyczne życie polskiej prowincji.